NEW ARRIVAL
Hey hey! Γεια σας και πάλι. Τετάρτη σήμερα και έχω ταινιούλα καινούρια που βγαίνει στις αίθουσες την επόμενη Πέμπτη για όσους μείνουν εν Αθήναι. Δραματική με δόσεις από γλυκόπικρο χιούμορ, το "Beginners" είναι μια ταινία που θα αρέσει στους περισσότερους γιατί είναι ειλικρινής και αποτελεί μια σύντομη αναπαράσταση της ζωής όπως είναι: όμορφη, σκληρή, γεμάτη.
Ο Oliver (Ewan McGregor) αντιμετωπίζει αρκετά προσωπικά προβλήματα, με αποκορύφωμα τον επικείμενο θάνατο του πατέρα του Hal (Christopher Plummer) από τερματικό καρκίνο. Ανάμεσα στα flach-back της παιδικής του ηλικίας και τον επαναπροσδιορισμό του ποιος είναι πραγματικά, ο Oliver μαθαίνει ένα ακόμα νέο από τον ηλικιωμένο μπαμπά, το οποίο δημιουργεί μια νέα εικόνα του νεαρού πρωταγωνιστή, για τον άνθρωπο που τον έφερε στη ζωή και τον μεγάλωσε: είναι ομοφυλόφιλος και μάλιστα έχει βρει ήδη έναν νεότατο σύντροφο, τον Andy (Goran Visnjic). Στην προσπάθειά του να αποδεχτεί το γεγονός που επί δεκαετίες κατέτρωγε τον πατέρα του, θα συναντήσει σε ένα πάρτι μασκέ μια όμορφη, ανερχόμενη ηθοποιό την Anna (Melanie Laurent) με την οποία θα ξεκινήσει μια ιδιόμορφη ερωτική σχέση που θα επηρεάσει και τους δυο βαθιά...
Συμπαθητική ταινία με όμορφη σκηνοθεσία και ένα ταλαντούχο cast που δένει εξαιρετικά μεταξύ του. Ο σκηνοθέτης Mike Mills, γνωστός περισσότερο για τα μουσικά του video και documentary, δίνει μια γεύση ζοφερής πραγματικότητας και καθημερινής πάλης που βρίσκεται πολύ κοντά στον τρόπο με τον οποίο τα πράγματα συμβαίνουν έτσι κι αλλιώς στην ζωή εκτός οθόνης. Με ρεαλισμό και προσοχή παρουσιάζει ένα θέμα που παραμένει ταμπού ακόμα και στις μέρες μας, και αποδεικνύει οτι στην τελική όλοι έχουμε δικαίωμα να ζούμε, έστω και προς το τέλος του 'ταξιδιού' μας, όπως εμείς θέλουμε.
Δεν ξέρω αν είναι έτσι, αλλά πάντα είχα την αίσθηση γύρω μου οτι το θέμα της ομοφυλοφιλίας θεωρείται ταμπού, κυρίως όταν αφορά έναν άνδρα. Όταν μιλάμε για μια γυναίκα, τότε μάλλον ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται είναι πολύ πιο διαφορετικός, από τον αντίστοιχο με τον οποίο κάποιος 'κοιτάζει' στη συνέχεια έναν ομοφυλόφιλο άνδρα. Δε χρειάζεται να αναλύσω για πιο λόγο το βρίσκω αυτό τραγικό, καθώς πραγματικά πιστεύω οτι ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει την ζωούλα του όπως αυτός γουστάρει. Στην προκειμένη περίπτωση η αντίληψή μου αυτή ενισχύθηκε κατά πολύ μετά από την παραπάνω ταινία. Χρειάζεται κότσια να υποδυθείς έναν ηλικιωμένο καρκινοπαθή, ο οποίας στα 70 του αποφασίζει να αποκαλύψει το μεγάλο του μυστικό. Και εδώ ο Plummer φαίνεται να τα διαθέτει περίσσια. Τολμάει να αναλάβει έναν ρόλο που απαιτεί σκηνές με φιλιά και σεξουαλικά υπονοούμενα, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα απόλυτα συμπαθητικό και όμορφο. Η ασθένειά του δε τον βάζει κάτω, αλλά αντιθέτως φαίνεται να κερδίζει ζωή μέσα από την σχέση του με τον νεαρό Andy. Έχοντας αποτινάξει από πάνω του το βάρος του ψεύτικου εαυτού, και φορώντας πλέον και δημόσια το αληθινό του πρόσωπο, καταφέρνει να βιώσει τις τελευταίες του στιγμές με ενθουσιασμό, χαρά, γέλιο, και πάνω απ' όλα αγάπη.
Ο γιος του αποδέχεται τον νέο εαυτό του πατέρα του με απρόσμενη κατανόηση, αφού φαίνεται πως σε πρώτη φάση τον απασχολούν τα δικά του θέματα, αυτά που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις του με το άλλο φύλο, το γεγονός οτι πάσχει από έλλειψη εργασιακής δημιουργικότητας και οτι έχει φτάσει στο προσωπικό του, υπαρξιακό τέλμα. Στην προσπάθειά του να τα αντιμετωπίσει όλα μαζί, έρχεται και η αρρώστια του πατέρα του, κάνοντάς τον να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Σε αυτό το σημείο μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να τον συνεφέρει και αυτή δεν είναι άλλη από την ξανθιά πρωταγωνίστρια. Η χημεία ανάμεσα τους είναι εντυπωσιακά καλή και οι δυο τους μοιάζουν σαν ένα μποέμ ζευγάρι, που ψάχνεται μέσα από σχεσιακές συζητήσεις και παιδικά τραύματα. Φυσικά η ασθενική κατάσταση του Hal 'κρέμεται' πάνω από κάθε σκηνής της ταινίας, αλλά λειτουργεί μάλλον αντίστροφα ωθώντας τον θεατή να αποδεχτεί οτι παρά τις όποιες δυσκολίες-και απώλειες-η ζωή συνεχίζεται...
Οι ερμηνείες είναι ανάλαφρες (εάν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι μια ερμηνεία) και αβίαστες. Ο Plummer είναι ε-ξαι-ρε-τι-κός με όλη τη σημασία της λέξης και σου προκαλεί μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων: από γέλιο, μέχρι και κλάμα και από συμπάθεια, μέχρι και θαυμασμό. Τα δίνει όλα και κάνει τον ρόλο του τόσο υπέροχα ανθρώπινο που είναι σχεδόν αδύνατον να φύγεις μέσα από την αίθουσα με στεγνά μάτια (εγώ πάντως δεν έφυγα). Στο πλευρό του ο McGregor είναι επίσης πολύ καλός στον ρόλο του τεθλιμένου γιου ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει παράλληλα και τους προσωπικούς του δαίμονες. Συγκινητικός και well played ο ρόλος του είναι σίγουρα από τους καλύτερους στους οποίους έχουμε δει τελευταία τον McGregor. Δε ξεχνάμε και την γλυκιά παρουσία της Melanie Laurent η οποία με την φυσική τη ομορφιά και την φρέσκια παρουσία της (η κοπέλα έχει επίσης υποκριτικό ταλέντο! ξέρω φοβερό) δένει τέλεια με τον συμπρωταγωνιστή της και προσφέρει την απαραίτητη, γυναικεία παρουσία.
Η σκηνοθεσία σίγουρα θα σας 'κρατήσει' σε αυτή τη ταινία, καθώς τα πολλαπλά flash back του ήρωα ενισχύονται από φωτογραφικές σεκάνς της ζωής του όταν αυτός ήταν μικρός και οχι μόνο. Με μια αισθητική λίγο '70s παρουσιάζει-με έναν τρόπο που θυμίζει έντονα τους pop art πίνακες του Warhol- την εποχή των γονιών τους, τα επαγγέλματα τους και τη ζωή εκείνης της περασμένης εποχής γενικότερα, δίνοντας με έναν ιδιαίτερο τρόπο την αίσθηση ενός κόσμου αλλιώτικου από τον σημερινό, μέσα στον οποίο μεγάλωσε ο Oliver. Σίγουρα ενδιαφέρουσα αισθητική επιλογή που σε αποζημιώνει προσφέροντας ένα καλοδουλεμένο αποτέλεσμα που δένει ατμόσφαιρα, ερμηνείες και σκηνοθεσία με τρόπο μοναδικό (δεδομένου των ταινιών που βγαίνουν αβέρτα πλέον στις αίθουσες).
Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να την δείτε διότι είναι διαφορετική και έχει κάτι να πει πάνω στο θέμα οχι μόνο μιας θανατηφόρας ασθένειας και τον τρόπο που κάποιος με δύναμη θέλησης μπορεί να σταθεί απέναντί της, αλλά και στο ευρύτερο πλαίσιο των ανθρώπινων σχέσεων όσο δύσκολες κι αν είναι αυτές τελικά.
http://www.youtube.com/watch?v=rXUFUp6vsxg
No trivia for this movie.
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ET1: 22:00, The Boy in the Striped Pyjamas, με τους Vera Farmiga, David Thewlis. Αγγλική παραγωγή που πραγματεύεται την φιλία ανάμεσα σε δυο αγόρια, το ένα Γερμανός, το άλλο Εβραίος. Η σχέση τους αναπτύσσεται με τον έναν να βρίσκεται εντός του στρατοπέδου συγκέντρωσης, και τον άλλον εκτός. Πραγματικά εξαιρετική ταινία για πολύ κλάμα. (έχει ανέβει και blog παλαιότερα, τσεκάρετε και από εκεί εάν σας ενδιαφέρει : ) )
Αύριο έχουμε favorite posters from the '60s, οπότε εάν είστε τριγύρω μπείτε να δώσετε την ψήφο σας!
Bye bye!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου