H Agnes (Ashley Judd) είναι μια μοναχική γυναίκα που ζει σε ένα βρώμικο motel, κάπου στην Οκλαχόμα. Η ζωή της εκτυλίσσεται ανάμεσα στο τοπικό μπαρ, στο οποίο και εργάζεται ως σερβιτόρα, και το καταθλιπτικό της δωμάτιο, στο οποίο μένει κλεισμένη με τις ώρες, πίνοντας και σνιφάροντας κοκαΐνη. Η μοναδική της φίλη είναι η R.C (Lynn Collins) η οποία εργάζεται μαζί της. Η Αgnes είναι μια γυναίκα που κουβαλάει στις πλάτες της ένα μεγάλο βάρος, παρέα με αυτό του πρώην συζύγου της, ο οποίος αρεσκόταν να απλώνει τα χέρια του πάνω της, περισσότερο από όσο επιτρεπόταν. Όταν μια μέρα η R.C φέρει στο δωμάτιο της Agnes έναν άγνωστο άντρα, τον Peter (Michael Shannon) σε μια προσπάθεια να κάνει την φίλη της να βγει πια από το καβούκι της, η Agnes θα βρει στο πρόσωπό του την συντροφιά που ενδόμυχα αναζητούσε. Οι δυο τους θα γίνουν αχώριστοι και το παρηκμασμένο motel, η προστατευτική τους 'φωλιά'. Στη προκειμένη περίπτωση μάλιστα, η λέξη 'φωλιά' έχει μεγαλύτερη σημασία από ότι θα τολμούσαν οι δυο τους να σκεφτούν αρχικά, καθώς σιγά σιγά θα ανακαλύψουν οτι το δωμάτιο έχει μολυνθεί από ζωύφια. Το ζευγάρι θα αρχίσει σταδιακά να μπερδεύει τη πραγματικότητα με τις ψευδαισθήσεις, και η παράνοια θα τους οδηγήσει στα άκρα. Ή μήπως είχαν από την αρχή δίκαιο για την ύπαρξη των φωλιάς των 'bugs' τα οποία αργά αργά τους κατατρώνε;
Ο σκηνοθέτης της ταινίας William Friedkin, είναι ένας παλιός μας γνωστός, ο οποίος κάνει δυναμικό comeback αυτόν τον χρόνο, με την ταινία του "Killer Joe" και πρωταγωνιστές τους Matthew McConaughey, Emile Hirch, Juno Temple και Gina Gershon. Αντικειμενικά το "Killer Joe" φαίνεται μια εντελώς fun ταινία, με μπόλικες δόσεις τρέλας και στυλιζαρισμένης βίας από τον McConaughey, που φαίνεται να έχει βρει πια τον δρόμο των καλών ρόλων (τσεκάρετε και το "Mud" του σκηνοθέτη του "Take Shelter"-οποία έκπληξης- Jeff Nichols, και θα καταλάβετε τι εννοώ). Και αν ακόμα ψάχνετε το κλασικό background του Friedkin, να σας θυμίσω πως είναι αυτός που σκηνοθέτησε μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών, το "The Exorcist" (1973).
Ο ίδιος βραβευμένος και με Oscar Καλύτερου Σκηνοθέτη, για τη ταινία "The French Connection" (1971), μοιάζει να έχει ακολουθήσει μια πιο low profile πορεία όλα αυτά τα χρόνια, με μέτριες, έως καλές ταινίες οι οποίες όμως δεν έγιναν ποτέ τεράστιες επιτυχίες, όπως το "Rules of Engagement" (2000) και το "The Hunted" (2003).
Παρόλα αυτά το "Bug" προσωπικά θα το έβαζα πολύ ψηλά στις δουλειές του, καθώς καταφέρνει με πολύ έξυπνο τρόπο να συνδυάσει τόσο την ψυχολογική κατάσταση και συγκεκριμένα αυτή που αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας, ενός ανθρώπου, όσο και του εντεινόμενου φόβου σχετικά με την τεχνολογία, τις θεωρίες συνωμοσίας και ενός σωρού άλλων θεμάτων που οδηγούν τον σύγχρονο άνθρωπο στα όρια της τρέλας.
Αρχικά ο ευφυέστατος τρόπος που χρησιμοποιείται η λέξη, 'bug' είναι αυτός που στην ουσία υποκινεί ολόκληρη την υπόθεση της ταινίας. Το bug μπορεί να σημαίνει την ίδια στιγμή έντομο, μπορεί να δηλώνει κάποιο μικρόβιο, μπορεί όμως να παραπέμπει και στους κοριούς, όχι τους κανονικούς, αλλά αυτούς που χρησιμοποιούνται στην παρακολούθηση κάποιου και αποτελούν φυσικά προϊόν της τεχνολογικής προόδου.
Το πολύ ενδιαφέρον στην συγκεκριμένη ταινία είναι πως ο Friedkin σε παρασύρει σιγά σιγά σε μια κατάσταση στην οποία δεν ξέρεις τι από τα παραπάνω ισχύει, αφού οι ήρωες βασανίζονται από την ιδέα ύπαρξης ενός bug, το οποίο μπορεί να είναι κάτι από τα τρία, και τα τρία μαζί, ή και τίποτα από αυτά. Τη μια στιγμή η υποτιθέμενη ύπαρξη ενός ζωυφίου ταράζει τον Peter που αρχίζει να...ξύνεται και να πληγιάζει ολόκληρο το σώμα του, την άλλη στιγμή αναζητά το υποτιθέμενο bug-μικρόβιο στο αίμα του, και αμέσως μετά οι συνωμοσιολογικές του ιδέες αρχίζουν να τον κατακλύζουν, σκεπτόμενος πως τόσο ο ίδιος όσο και η Agnes παρακολουθούνται από άτομα του FBI, CIA και δε συμμαζεύεται.
Βεβαίως για να δοθεί μια ακόμα πιο επαρκής προσέγγιση στην προσωπικότητα του Peter (ο οποίος μοιάζει να έχει φέρει την ιδέα των bugs στο δωμάτιο της Agnes, παρασύροντάς την μαζί στην ολοένα και αυξανόμενη αλλοφροσύνη του), πληροφορούμαστε από τον ίδιο σχετικά με το στρατιωτικό του παρελθόν, κατά το οποίο είχε υπάρξει έρμαιο στα χέρια επιστημόνων, οι οποίοι του έκαναν ένα σωρό πειράματα, προκειμένου να δοκιμάσουν φάρμακα που θα μπορούσαν να κοντρολάρουν τους στρατιώτες στον πόλεμο. Εμείς σαν θεατές ποτέ δε μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε στα σίγουρα την ιστορία του Peter, όμως τα πράγματα δηλώνουν οτι η πιο λογική εξήγηση θα μπορούσε να είναι η ταραγμένη, διανοητική κατάσταση του ήρωα. Και δυστυχώς σε αυτή παρασύρει και την Agnes.
Βλέποντας κανείς το "Bug" παρατηρεί οτι ολόκληρη η ταινία διαδραματίζεται μέσα στο δωμάτιο του motel, και πως δε θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που το σενάριό της βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικού του συνεργάτη του Friedkin, Tracey Letts. O Letts έγραψε εδώ και το σενάριο για την ταινία, ενώ συνεργάζεται για ακόμη μια φορά με τον σκηνοθέτη και στο "Killer Joe".
Το γεγονός οτι όλη η δράση εκτυλίσσεται μέσα στο δωμάτιο, βοηθάει στη δημιουργία ενός απόλυτα κλειστοφοβικού κλίματος, το οποίο πνίγει κυριολεκτικά τους δυο ήρωες και δε τους αφήνει να πάρουν ανάσα, μέχρι και το τέλος της ταινίας.
Η παράνοιά τους χτίζεται κλιμακωτά, και ο Friedkin αποδεικνύει με ζοφερό τρόπο το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να παρασύρει έναν άλλο άνθρωπο στη τρέλα του, όταν το έδαφος είναι πρόσφορο. Στη προκειμένη περίπτωση η μοναξιά, το βεβαρημένο παρελθόν και η απελπισία της Agnes αποτελούν τις 'καλύτερες' προϋποθέσεις, προκειμένου ο Peter να την εμπλέξει στον δικό του-όπως όλα δείχνουν-παραισθησιογόνο και τρομακτικό κόσμο.
Η διαρκής αμφισβήτηση από εμάς τους θεατές, σχετικά με το εάν όντως υπάρχει πρόβλημα μόλυνσης στο δωμάτιό τους, ή αν όλα αυτά βρίσκονται απλά στη σφαίρα της φαντασίας τους, έρχεται μόνο φυσικά από την πορεία της ιστορίας, που πότε ακολουθεί μια καθόλα ρεαλιστική προσέγγιση και πότε ξεφεύγει εντελώς, μόνο για να μας αποδείξει οτι ο Peter αποτελεί τελικά καμένο χαρτί. Εξάλλου ας μη ξεχνάμε πως και στη πραγματικότητα πολλά άτομα τα οποία πάσχουν από ψευδαισθήσεις και παρουσιάζουν συμπτώματα σχιζοφρένειας, πληροφορούν τους γιατρούς τους σχετικά με την ύπαρξη ύπουλων εντόμων που σέρνονται κάτω από το δέρμα τους...Χμμμ...
Οι ερμηνείες του πρωταγωνιστικού ζευγαριού είναι απλά απόλυτα mind blowing.
Η Ashley Judd είναι υπέροχη και θυμίζει πολύ τον χαρακτήρα της Charlize Theron στη ταινία "Monster". Γερασμένη, ταλαιπωρημένη και βασανισμένη, είναι μια γυναίκα που αναζητά να κρατηθεί από οποιονδήποτε και οτιδήποτε και για κακή της τύχη κάπου εκεί εμφανίζεται ο Peter.
O Shannon αποτελεί για εμένα έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Hollywood καθώς το εύρος της ερμηνευτικής του δεινότητας, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Όπως ακριβώς απέδειξε οτι μπορεί να κρατήσει μια ολόκληρη ταινία στη πλάτη του, με τον συγκλονιστικό του ρόλο στο πρόσφατο "Take Shelter" (grande αδικία η απουσία του από τα Oscars) έτσι και εδώ φαίνεται πως κρατάει καλά τα ηνία κάθε ψυχασθενικού ρόλου που μπορεί να του ανατεθεί. Τρελό βλέμμα, αλλοπρόσαλλη, τρομακτική συμπεριφορά και πληθωρική παρουσία, είναι τα χαρακτηριστικά που καθιστούν τον Shannon, απλά αξεπέραστο.
Το "Bug" είναι ένα καλοσκηνοθετημένο θρίλερ δωματίου, που σε βάζει να μια διαδικασία να σκεφτείς 'what if?...'. Σοκαριστικές στιγμές, εξαίρετες ερμηνείες και το πιο απλό story, δημιουργούν μια ταινία που σίγουρα όσοι αποφασίσουν να δουν, θα τους μείνει καρφωμένη στο μυαλό για πολύ πολύ καιρό. Δεν είναι για όσους διαθέτουν ευαίσθητο στομάχι, καθώς η τρέλα καταφέρνει να τρυπώσει μέσα στο μυαλό σου, από τη πρώτη κιόλας στιγμή. Α και αν αρχίσετε να ξύνεστε μανιωδώς, απλά πατήστε stop. Don't panic.
TRIVIA
- Ο ρόλος της Judd προοριζόταν αρχικά για την Jodie Foster.
- O Shannon υποδύθηκε τον ρόλο, τον οποίο είχε παίξει και στη σκηνή.
- Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ολόκληρη η ομάδα που συμμετείχε για τα γυρίσματα, γέμισε με εξανθήματα, εξαιτίας των bed bugs που βρίσκονταν στα κρεβάτια του ξενοδοχείου.
(ΠΗΓΗ IMDB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου