The Place Beyond the Pines: Among fathers and sons...

NEW ARRIVAL

Γεια σας, γεια σας!  Αργήσαμε λιγάκι σήμερα, αλλά τι να κάνουμε που έχουμε και για ένα site να γράψουμε.  Και σύντομα μάλλον για δυο, οπότε εκεί δεν ξέρω τι ακριβώς θα γίνει με το blogaki, αυτό που ξέρω όμως, είναι πως θα προσπαθήσω να διατηρήσω μια συχνή, πυκνή εμφάνιση και σε αυτό.  Στην τελική, ούτε μου πάει καρδιά, ούτε και θέλω να το παρατήσω το καημένο.
So, σήμερα θα ασχοληθούμε με καινούρια ταινιούλα που βγαίνει στις αίθουσες από αύριο, και την οποία είδα για τις ανάγκες του site στην δημοσιογραφική της προβολή.  Λοιπόν, σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.  Το "The Place Beyond the Pines", είναι η καλύτερη ταινία της εβδομάδας.

O "handsome" Luke (Ryan Gosling), είναι ένας μηχανόβιος stunt man, ο οποίος εργάζεται σε ένα περιοδεύον τσίρκο.  Με το νούμερό του να αποτελεί σίγουρα ένα από τα πιο εντυπωσιακά και πιο ριψοκίνδυνα (μαζί με δυο ακόμη τύπους, μπαίνει μέσα σε μια μεταλλική σφαίρα θανάτου, αφήνει το γκάζι στο φουλ, και αψηφά τους νόμους της βαρύτητας), ζει μια κατά τα άλλα περιθωριακή ζωή, γεγονός που γίνεται εύκολα αντιληπτό, από τα μυριάδες τατουάζ που κοσμούν το κορμί του (και κυρίως από ένα κούτσικο μαχαιράκι με μια σταλαγματιά αίμα, κάτω από το μάτι του), και την ολούθε μοναξιά του ατόμου του.

Όταν ένα βράδυ τον επισκεφθεί μια πρώην, γοητευτική ερωμένη, η Romina (Eva Mendes), ο Luke θα αρχίσει και πάλι να την γυροφέρνει, μη γνωρίζοντας ακόμη οτι είναι πατέρας, ενός στρουμπουλού, ξανθού πιτσιρίκου.  Από την στιγμή που το μαθαίνει, αποφασίζει να κάνει οτι περνάει από το χέρι του, προκειμένου να αρχίσει να προσφέρει στην "οικογένειά" του, δημιουργώντας ένα καλύτερο μέλλον για τον γιο του.  Φυσικά, κάπου εκεί θα αντιμετωπίσει τις αμφιβολίες της Romina, η οποία έχει ήδη αναζητήσει καταφύγιο στην αγκαλιά και το σπίτι ενός άλλου άνδρα, καθώς και τις έμπρακτες δυσκολίες της αποκόμισης ενός ικανοποιητικού μισθού.

Στην αναζήτησή του για νέα δουλειά, ο Luke, θα βρεθεί στο πλευρό του Robin (Ben Mendelsohn), ο οποίος διατηρεί συνεργείο αυτοκινήτων, αλλά θα διαπιστώσει και πάλι πως αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού του.  Τότε ο Robin θα του προτείνει μια διαφορετική λύση, όπως για παράδειγμα την ληστεία μιας τράπεζας.  Αυτή ακριβώς θα αποτελέσει τελικώς και την κομβική στιγμή κατά την οποία η ζωη-κή πορεία του Luke, αλλά και αυτή του νεαρού και φιλόδοξου αστυνομικού, Avery (Bradley Cooper), πρόκειται να αλλάξουν για πάντα...

Η νέα ταινία του σκηνοθέτη του "Blue Valentine", Derek Cianfrance, θέλει για ακόμη μια φορά τον Ryan Gosling σε ρόλο πρωταγωνιστή.  Και πως να μην τον θέλει δηλαδή από την στιγμή που η παρουσία του πολυτάλαντου ηθοποιού, αποτελεί και την πιο εντυπωσιακή, ερμηνευτική προσθήκη στο καινούριο φιλμ, του πάλαι ποτέ τηλεοπτικού ντοκιμαντερίστα.

Αν και ολόκληρο το cast της ταινίας παραδίδει μερικές από τις πιο μεστές ερμηνείες που έχεις δει τελευταία, εντούτοις ο Gosling αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά, άξιος των περιστάσεων, παραπέμποντας στα αντι-ηρωικά αρσενικά περασμένων δεκαετιών, όπως ο James Dean και ο Marlon Brando.  Χωρίς να μιλάει πολύ (το συνηθίζει εξάλλου τώρα τελευταία, αν σκεφτούμε και το εμβληματικό πλέον "Drive"), αλλά γεμίζοντας κάθε πλάνο με το πληθωρικό του ταλέντο, καταφέρνει για ακόμη μια φορά να μαγνητίζει τα βλέμματα και να ηλεκτρίζει τον χώρο σε τέτοιον βαθμό, ώστε ακόμα και όταν δεν τον βλέπεις στο πλάνο, αισθάνεσαι κατά τρόπο αόρατο, την θελκτική του οντότητα.

Παρά το γεγονός πως οι περισσότερες, ξένες κριτικές τις οποίες διάβασα, κάπου φαίνεται να χαντακώνουν το νέο εγχείρημα του Cianfrance, κατηγορώντας το για υπερβάλλον στιλιζάρισμα και μεγάλη φιλοδοξία εκ μέρους του σκηνοθέτη (μια φιλοδοξία την οποία πολλοί εξαργυρώνουν, στην 140λεπτη διάρκεια της ταινίας), εντούτοις εγώ τείνω να διαφωνήσω στο σύνολό τους, συμφωνώντας μόνο εν μέρει, με τα όσα έγραψε ο διαδικτυακός "τύπος" του εξωτερικού.

Καταρχάς πολλοί στάθηκαν στους απλοϊκούς, και σχεδόν μηχανικούς διαλόγους της ταινίας, χωρίς να καταλαβαίνω ακριβώς και τον λόγο.  Αν σκεφτεί κανείς πως παρακολουθούμε ένα κινηματογραφικό δημιούργημα, το οποίο στο μεγαλύτερο μέρος του, απαρτίζεται από ένα καθόλα συνηθισμένο σενάριο (ένας απόκληρος ο οποίος προσπαθεί να φτιάξει την ζωή του και ένας αστυνομικός σε κρίση συνείδησης), δεν είναι καθόλου τυχαίος ο λόγος, για τον οποίο ο Cianfrance, αποφασίζει να δώσει μια διαφορετική πορεία στο στήσιμο των διαλόγων.  Τι ακριβώς θα προσέφερε αυτός, σε περίπτωση που ήταν περισσότερο διανθισμένος;  Μεγαλύτερη πειστικότητα;  Μεγαλύτερη ρεαλιστικότητα; ΄Η μια αρτιότερη εντύπωση μιας κατεστραμμένης οικογένειας, που παλεύει να βιοποριστεί στην μίζερη και αποκαμωμένη πόλη του Schenectady της Νέας Υόρκης;  Προσωπική μου άποψη, τίποτα απολύτως.

Ο Cianfrance είναι εκεί, προκειμένου να σκιαγραφήσει το δραματικό πρόσωπο μιας κατακερματισμένης οικογένειας (η οποία ούτε καν έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί πραγματικά), μέσα από την οποία ο κάθε χαρακτήρας στέκει μόνος και έρχεται αντιμέτωπους με τους δικούς του δαίμονες.  Είτε αυτοί ακούνε στο όνομα του, "i let my family down", είτε στις ενοχές της Romina η οποία δεν αποκάλυψε (και δεν θα αποκάλυπτε) στον Luke την ύπαρξη του γιου του, είτε αργότερα, στο ενοχικό σύνδρομο του Avery, απέναντι σε ένα αστυνομικό τμήμα τίγκα στην διαφθορά και την μίζα.  Οι ήρωες δεν έχουν λόγο να μιλούν με λόγια.  Όταν υπάρχει ανάγκη να δηλώσουν κάτι, αυτό δηλώνεται μέσα από τις πράξεις τους.  Ακριβώς δηλαδή όπως γίνεται και εδώ.  Στην τελική το έχει πει και η Μαρινέλα βρε αδελφέ: "τα λόγια είναι περιττά".

Επόμενη στάση, η σκηνοθεσία του Cianfrance, την οποία χαρακτήρισαν "υπερβολική", "υπέρ του δέοντος προσπάθεια που δεν του πέτυχε", και άλλα πολλά χαριτωμένα.  Η αλήθεια είναι πως η σκηνοθεσία του, με ικανοποίησε στον βαθμό που έτσι κι αλλιώς την περίμεν καλή.  Οχι δηλαδή πως δεν περίμενα μια άρτια ατμόσφαιρα, από τον σκηνοθέτη του "Blue Valentine", αλλά μετά και από το πρώτο πλάνο, ήμουν απλά σίγουρη.

Υπάρχουν στιγμές μέσα στην ιστορία του film, οι οποίες παραπέμπουν σχεδόν σε καταστάσεις μαγικού ρεαλισμού, με την κάμερα του Cianfrance να παραμένει ανυπότακτη, απέναντι στην αέναη, motocross-ική κίνηση του Gosling, με τρεμάμενα, βιασμένα πλάνα (το καλύτερο είναι αυτό που λαμβάνει χώρα μέσα στο δάσος των πεύκων), και μια διάθεση χρωματικής ντεκαντάνς, η οποία συνάδει και απόλυτα, με την 80's αισθητική της ταινίας.  Παράλληλα, η φωτογραφία του Sean Bobbit είναι σχεδόν ονειρική, μαγική και υπέροχα ταξιδιάρικη, ακόμα και μέσα στο αυστηρό πλαίσιο, ενός δραματικού ψυχογραφήματος, μιας σειράς χαρακτήρων.

Το πρωτότυπο στήσιμο της ταινίας, η οποία χωρίζεται χονδρικά σε τρία κομμάτια (οχι απλά αρχή, μέση και τέλος ενός κινηματογραφικού κατασκευάσματος, αλλά αρχή, μέση και τέλος της ίδιας της ζωής), παραπέμπει εύκολα σε έναν κύκλο, ο οποίος πριν καλά καλά κλείσει, οδηγείται στην αρχή του και πάλι, με τον χρόνο να δίνει την σκυτάλη στην νέα γενιά, προκειμένου να χτίσει την δική της, προσωπική μοίρα.  Το "The Place Beyond the Pines", είναι μια ταινία για τους πατεράδες και τους γιους, για την αναπόφευκτη κορύφωση της μοίρας, την κυκλική πορεία της ζωή μας, και τα αποτελέσματα των επιλογών μας, τα οποία έχουν βαρύ τον αντίκτυπο τις περισσότερες φορές, πάνω στους εκάστοτε απογόνους.  Μην αναζητήσετε ξεχωριστά νοήματα, εννοιολογικές προσεγγίσεις και κάτι το απρόσμενα ξεχωριστό.  Αυτή η ταινία, είναι μια ωδή πάνω στις σχεδόν "μεταφυσικές" νόρμες, με τις οποίες χαρακτηρίζεται κάποιες φορές η πορεία όλων μας.  Ακόμη και η καταδίκη των όποιων συμπτώσεων, δεν χρειάζεται εδώ.  Παρακολουθούμε ένα αληθινό παραμύθι, και αν πρέπει να επωμιστούμε το βάρος ορισμένων συμβάσεων, προκειμένου αυτό να φτάσει στον τελικό του προορισμό, ας είναι.

Οι ερμηνείες, έρχονται και αυτές να σιγοντάρουν με τρόπο εξαιρετικό το ήδη γήινα δυναμικό περιβάλλον του Cianfrance.  Όπως είπαμε και πριν, ο Ryan Gosling αποτελεί την κορυφή του υποκριτικού παγόβουνου.  Γεμάτος ορμή και συναίσθημα, είναι πραγματικός σίφουνας.  Στο πλευρό του, ακόμα και το έτερον ήμισυ, Eva Mendes, παραδίδει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας(;) της, ενώ και ο Bradley Cooper, αποτελεί την ιδανική επιλογή για τον ρόλο του αστυνομικού, με τις στεοιχειώδεις ενοχές, οι οποίες επιστρέφουν ξανά και ξανά στην ζωή του, ζητώντας επίμονα να τον καταπιούν.  Εξίσου ευχάριστη και καθόλα εντυπωσιακή, η παρουσία του Dane DeHaan, στον ρόλο του έφηβου γιου του Ryan Gosling.

Αν και μια ευδιάκριτη μετατόπιση ενδιαφέροντος παρατηρείται, μετά το πρώτο μισό της ταινίας, εντούτοις είναι δύσκολο να μην παρασυρθείς από την ρεαλιστική, χωμάτινη γοητεία του "The Place Beyond the Pines".  Μη τη χάσεις.

Τι έμαθα από την ταινία: Οτι υπάρχει μια ξεκάθραη χιτσκοκική πινελιά, οτι στην Mendes δεν αρέσουν τα σουτιέν και οτι πως στο καλό έμειναν άθηκτα τα γυαλιά, μετά από τόσα χρόνια;

TRIVIA

• Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από την μετάφραση της ονομασίας της ίδιας της πόλης του Schenectady, η οποία στην γλώσσα των Mohawk σημαίνει "beyond the pine plains".
• O Gosling πρότεινε την Mendes στον Cianfrance.  Δε ντρέπεσαι ρε;
• Η σκηνή με τον Gosling να τρέχει με την μηχανή του στην διασταύρωση, χρειάστηκε 22 λήψεις, και ένα τρύπιο μπλουζάκι από τον Cianfrance, ο οποίος το δάγκωνε μετά μανίας, σε κάθε νέα λήψη του ηθοποιού πάνω στην μηχανή.

(ΠΗΓΗ IMDB)