Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Ruby Sparks: The perfect woman?

Hello, hello και σήμερα!  Επιτέλους Παρασκευή (την περίμενα και εγώ αυτή τη φορά πως και πως), και μιας που ήρθε η ώρα να χαλαρώσετε, σας έχω μια εξίσου χαλαρωτική ταινιούλα για σήμερα, η οποία είναι ολίγον από κομεντί και από ταινία...φαντασίας, με την πιο ευρύτερη έννοια.  Θα μπορούσε κανείς να πει οτι το "Ruby Sparks" είναι και μια ελαφρώς μεταφορική ταινιούλα, όσον αφορά τη σχέση των δυο φύλλων, αλλά μη φανταστείτε οτι μιλάμε για βαριά πράγματα.  Είπαμε, σήμερα μιλάμε για μια ευχάριστη, ρομαντική κωμωδία, η πρωτοτυπία της οποίας έγκειται στην υπόθεσή της.  Άντε πάμε!


O Calvin Weir-Fields (Paul Dano), είναι ένας νεαρός συγγραφέας, ο οποίος με το πρώτο του βιβλίο έκανε την μεγάλη επιτυχία, αποκτώντας φανατικό κοινό, έγγραφους διθυράμβους από τους απανταχού κριτικούς και μια "υπόσχεση" οτι το έργο του, σύντομα θα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κλασικούς, Αμερικάνους συγγραφείς.  Ο Calvin βέβαια, μοιάζει να μην είναι και τόσο εξοικειωμένος με τη δημοσιότητά του, δεν έχει ούτε φίλους, ούτε κοπέλα, ενώ τα μοναδικά άτομα με τα οποία ανταλλάζει και καμιά κουβέντα είναι ο αδελφός του Harry (Chris Messina) και ο ψυχολόγος του Dr. Rosenthal (Elliott Gould).  Αν και η επιτυχία του χτύπησε νωρίς την πόρτα, εντούτοις ο Calvin μάλλον δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο, μιας που όπως όλα δείχνουν, η έμπνευση τον έχει χαιρετήσει και ο ίδιος μάλλον δυσκολεύεται αναφορικά με την υπόθεση του νέου βιβλίο, για το οποίο όλοι αδημονούν.
Όταν μια μέρα αρχίσει να βλέπει στα όνειρά του μια κοπέλα, θα αποφασίσει να ξεκινήσει να γράφει γι' αυτή, στην παλιακή γραφομηχανή του (true hipster), θεωρώντας οτι εκείνη θα αποτελέσει το αντίδοτο στο τεράστιο, συγγραφικό του κόλλημα.  Έτσι θα της δώσει το όνομα Ruby Sparks, και θα αρχίσει να ξεδιπλώνει την ιστορία, και τον ενδιαφέροντα χαρακτήρα της.  Αυτό βέβαια που δεν υποψιάζεται, είναι οτι ένα πρωί, η Ruby, θα τον περιμένει στη κουζίνα, ετοιμάζοντάς του αυγά και δηλώνοντας τρελά ερωτευμένη μαζί του.  Και το καλύτερο;  Ο Calvin έχει τη δυνατότητα να αλλάζει κάθε τι που τον ενοχλεί πάνω της, με ένα μόνο ξανα-γράψιμο της γραφομηχανής, και να φτιάξει έτσι την τέλεια γυναίκα.  Ή μήπως οχι;


Αν βλέποντας την ταινία, σου καρφωθεί στο μυαλό η αίσθηση οτι παρακολουθείς μια κατάσταση α λα "Little Miss Sunshine", δεν θα έχεις και άδικο, καθώς το σκηνοθετικό ανδρόγυνο το οποίο δημιούργησε το 2006, το υπέροχα γλυκό, οικογενειακό αυτό ταινιάκι, είναι υπεύθυνο και για το "Ruby Sparks".
Ο Jonathan Dayton και η Valerie Faris, δεν έχουν ακριβώς αυτό που λέμε, κινηματογραφική καριέρα, μιας που το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς τους, περιλαμβάνει τη σκηνοθεσία μουσικών video-clip για μεγάλα ονόματα όπως οι R.E.M, oι Smashing Pumpikns, οι Offsrping και οι Red Hot Chilli Peppers.  Αν έπρεπε να μιλήσουμε αποκλειστικά και μόνο για τη δουλειά τους στη μεγάλη οθόνη, δε θα είχαμε και πολλά να πούμε καθώς αυτή περιορίζεται μόνο στις δυο παραπάνω ταινίες, αλλά και σε ένα short story με τίτλο, "The Check Up".  Παρά το γεγονός όμως οτι η προσοχή τους δεν επικεντρώνεται στα του κινηματογράφου, φαίνεται πως όταν αποφασίζουν τελικά να ασχοληθούν σοβαρά μαζί του, τα καταφέρνουν μια χαρά.  Ακόμα και αν το "Ruby Sparks" θυμίζει αφηρημένα τη πρώτη τους ταινία, όσον αφορά την ατμόσφαιρα, την indie διάθεση και την προσοχή πάνω στους χαρακτήρες (οι οποίοι είναι τις περισσότερες φορές αλλοπαρμένοι και τρελούτσικοι), το δίδυμο αυτό πείθει για τις ανεξάρτητες προθέσεις του, δημιουργώντας μια ταινία την οποία μπορείς να δεις χωρίς την παραμικρή ενοχή.  Γιατί είναι μια καλή ταινία, για να περάσεις κι εσύ μαζί της καλά.


Εκτός βέβαια από τις γνωστές παρουσίες των σκηνοθετών, στη ταινία, θα έχεις τη δυνατότητα να δεις μια ακόμη γνωστή σου φάτσα, αυτή του Paul Dano, τον οποίο σίγουρα θυμάσαι και από το "Little Miss Sunshine", εκεί όπου υποδυόταν τον λογομίλητο, μαυρομάλλη αδελφό της πρωταγωνίστριας-πιτσιρίκας, ο οποίος είχε σαν όνειρο να γίνει πιλότος.  Ε όπως φαντάζεται τα χρόνια πέρασαν, ο Paul μεγάλωσε και η αλήθεια είναι πως αποτελεί ένα από τα νέα ταλέντα του Hollywood, το οποίο έχουμε δει και σε ουκ ολίγες ταινίες μέχρι τώρα.  Περίεργη φυσιογνωμία, που σίγουρα δε τη ξεχνάς, ο Dano έχει αρχίσει να λάμπει σιγά σιγά στο χολιγουντιανό στερέωμα, πρωταγωνιστώντας σε ταινίες όπως το "Taking Woodstock", το "There Will be Blood" και το πιο πρόσφατο "Looper", ενώ αναμένουμε να τον δούμε και στη νέα ταινία του Steve McQueen, "Twelve Years a Slave", στο πλευρό των Michael Fassbender και Brad Pitt.  Νοt bad.
Not bad όμως είναι τα πράγματα και για τη συμπρωταγωνίστριά του Ruby, κατά κόσμον Zoe Kazan, εγγονή του γνωστού Elia Kazan, και σύντροφο του Dano στη πραγματικότητα (α τα πουλάκια μου!), η οποία αν και κουβαλάει όνομα βαρύ σαν ιστορία, φαίνεται πως έχει αρχίσει να κάνει τα δικά της, σταθερά βήματα στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας ήδη σε μπόλικες παραγωγές πλάι σε ονόματα όπως ο Leonardo di Caprio, η Kate Winslet και η Meryl Streep, και εκτελώντας παράλληλα χρέη ηθοποιού, αλλά και σεναριογράφου.  Εν προκειμένω, το σενάριο του "Ruby Sparks" γράφτηκε από την ίδια, και μπορεί κανείς να αντιληφθεί στη στιγμή την quirky προσωπικότητά της, η οποία αντικατοπτρίζεται στην εξίσου quirky υπόθεση της ταινίας.


Η υπόθεση, όπως είπαμε και στην αρχή, έχει μια δόση φαντασίας (χωρίς όμως να μιλάμε για επιστημονική φαντασία), την οποία μπορούμε να εκλάβουμε μόνο ως μια αλληγορία πάνω στις δύσκολες σχέσεις των δυο φύλλων, και στο πως τελικά είναι αδύνατον να πλάσουμε τον άλλον όπως εμείς θέλουμε, ακόμα και αν έχουμε στη διάθεσή μας, μια γραφομηχανή ή έναν υπολογιστή.
Η αλήθεια είναι οτι το story αποτελεί το δυνατό χαρτί της ταινίας, όπως δηλαδή και η awkward χημεία των πρωταγωνιστών, γεγονός που τα τελευταία χρόνια, αποτελεί αυτοσκοπό των ανεξάρτητων ταινιών.  Όσο πιο ιδιαίτερο και hipstero-φεύγοντας είναι το ζευγάρι, τόσο πιο ιδιαίτερο είναι και το καθημερινό σύμπαν μέσα στο οποίο ζούν.  Όπως ακριβώς γίνεται και εδώ δηλαδή.
Η υπαρκτή παρουσία της Ruby και η μη κοινωνική συμπεριφορά του Calvin, αποτελούν τις δυο διαφορετικές όψεις, του ίδιου νομίσματος.  Η ενδόμυχη ανάγκη του για επαφή και ο "έρωτας" που αρχίζει να αισθάνεται για τη φαντασιακή Ruby (όπως δηλαδή το εκμυστηρεύεται και στον ψυχολόγο του), γίνονται οι κινητήριες δυνάμεις που τη φέρνουν στη ζωή, καθιστώντας τη στα μάτια του τέλεια από τη πρώτη στιγμή.  Μόνο όταν έρθει αργότερα ο αδελφός του, πιο προχωρημένος και ρεαλιστής, και του βάλει στο μυαλό την ιδέα της επαναλαμβανόμενης αλλαγής της Ruby, βάση των δικών του επιθυμιών, μόνο τότε είναι που το πράγμα στραβώνει, όπως και η μεταξύ τους σχέση.  Δεν είναι τυχαίο που όσο ο Calvin έγραφε με αγάπη και ενθουσιασμό το βιβλίο, η Ruby εμφανίστηκε υπό τη μορφή μιας όμορφης, έξυπνης και γεμάτης αγάπη για τη ζωή γυναίκας, η οποία αποτελούσε το "ιδανικό" για τα δεδομένα του, πρότυπο.  Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ούτε το γεγονός οτι αργότερα, και ενώ ο Calvin αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε πραγματική σχέση, βάζει μόνος του τρικλοποδιά, υπό τη μορφή μελάνι-νων εντολών.  Και όλα γκρεμίζονται.


Η σκηνοθεσία χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, είναι εντούτοις ανάλαφρη και γοητευτική, με τους ήρωες να βρίσκονται στο επίκεντρο, ακριβώς όπως και το super πολύχρωμο ντύσιμο της Kazan.  Η φωτογραφία είναι πραγματικά όμορφη, με ζουμερά, φωτεινά χρώματα και ένα μποέμικο feeling, ενώ και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται το κεντρικό θέμα, είναι αναμφίβολα πρωτότυπος και φρέσκος.  Εκτός από τη παρουσία των Dano-Kazan, θα έχεις τη δυνατότητα να απολαύσεις και την Annette Bening, σε έναν διαφορετικό ρόλο, αυτόν της εναλλακτικής μαμάς, με το σπίτι τίγκα στο φυτό, το ξύλο και τη μαριχουάνα εννοείται.  Κάπου εκεί θα δεις και τον Antonio Banderas ως το βασικό eye-candy, με τον οποίο δημιουργεί ένα απρόσμενα ταιριαστό δίδυμο, αν και δε τους βλέπουμε για πολύ μέσα στη ταινία.  Παρόλα αυτά, όπως θα διαπιστώσεις, το προβληματικό, οικογενειακό κλίμα του "Little Miss Sunshine" θα το εντοπίσεις και εδώ, αν και σε μικρότερη δόση.
Σε γενικές γραμμές, το "Ruby Sparks" είναι ένα χαριτωμένο εργάκι, με το οποίο σίγουρα θα περάσεις ευχάριστα τη βραδιά στο πλευρό του/της αγαπημένου/-ης σου.  Fun, ρομαντικό, indie και έξυπνο, είναι η ιδανική επιλογή για χαλαρή Παρασκευή, με κουβερτούλα στα πόδια, ποπ κορν και αγκαλίτσες.  Άχου μωρέ!

Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι ο Banderas είναι αγέραστος, οτι θέλω τα μαλλιά της Kazan, και οτι επίσης θα ήθελα πολύ και τα ρούχα της.  Λέω εγώ τώρα...

No trivia

























2 σχόλια:

  1. Γλυκόπικρη έχω να πω αλλά όμορφη! Καλησπέρα από μένα, ακόμα μια φορά ωραία επιλογή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Hey again! Γλυκόπικρη, quirky και με μπόλικη εναλλακτική χημεία. Όμορφο ταινιάκι, και τέλεια που σου άρεσε! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή