Σήμερα λοιπόν και μιας που Δευτέρα δεν πρόλαβα να γράψω κάτι, θα ασχοληθούμε με ακόμη μια ταινία του Peter Jackson και συγκεκριμένα με το "Heavenly Creatures", ένα film που βασίζεται πάνω στην πραγματική ιστορία δυο ξεχωριστών κοριτσιών όπως αυτή έλαβε χώρα στην μακρινή Νέα Ζηλανδία. Για να δούμε...
Είναι 1953 και βρισκόμαστε στην πόλη Christchurch, της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί η καθημερινότητα ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς, με την νεαρή πρωταγωνίστρια Pauline Parker (Melanie Lynskey) να βιώνει μια μάλλον βαρετή και αυστηρά καθορισμένη ζωή, φοιτώντας στο τοπικό παρθεναγωγείο και υμνώντας ολημερίς τον Κύριο, αναγκασμένη να περιορίζει την καλπάζουσα φαντασία της, για χάρη των αυταρχικών καθηγητριών και της τίμιας, εργατικής της μάνας.
Μια μέρα η άνευρη ζωή της Pauline θα αλλάξει οριστικά, όταν στο σχολείο της έρθει μια νέα μαθήτρια, η πολυταξιδεμένη και καπάτσα Juliet Hulme (Kate Winslet), με την οποία θα αναπτύξει από την αρχή έναν ισχυρό δεσμό φιλίας.
Τα δυο κορίτσια θα αρχίσουν σταδιακά να έρχονται ολοένα και πιο κοντά χάρη στην αχαλίνωτη φαντασία που τις χαρακτηρίζει και που θα αποτελέσει στην ουσία την κινητήριο δύναμη, προκειμένου να δημιουργήσουν έναν δικό τους κόσμο και πιο συγκεκριμένα αυτόν ενός μυθικού βασιλείου ονόματι Borovnia. Σε αυτόν τον κόσμο και οι δυο τους θα αναλάβουν πρωταγωνιστικούς ρόλους: η Juliet αυτόν της βασίλισσας Deborah και η Pauline αυτόν του συζύγου της, Charles.
Κατασκευάζοντας πλαστελινάτα φιγουρίνια, φαντασιώνοντας ονειρεμένα κάστρα και ανθισμένους κήπους και περνώντας όλη τη μέρα η μια στο πλευρό της άλλης, τα δυο κορίτσια θα δεθούν άρρηκτα μεταξύ τους, οδηγούμενες σταδιακά σε μια σχέση εξάρτησης και μανίας. Από εκεί και πέρα όποιος προσπαθήσει να μπει ανάμεσά τους, θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα...
Η ταινία αυτή αποτελεί το ηθοποιϊκό ντεμπούτο τόσο της Kate Winslet, όσο και της Melanie Lynskey, οι οποίες εδώ κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση ως σχεδόν στα όρια της τρέλας έφηβες, εξαρτημένες απόλυτα από μια άρρωστη, επιδραστική σχέση χωρίς διέξοδο.
Αυτό το κοινωνικό δράμα που αποφάσισε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη ο Peter Jackson, βασίζεται στην πραγματική ιστορία των δυο ηρωίδων, η οποία συγκλόνισε την κοινωνία της Νέας Ζηλανδίας-και οχι μόνο-μιας που η εκδικητική τους πράξη (δεν σας λέω ποια για να αποφύγω τα spoiler), τις οδήγησε πίσω από της φυλακής τα σίδερα, και τον οριστικό τους χωρισμό για χάρη οχι μόνο της σωτηρίας των εαυτών τους, αλλά και όσων βρίσκονταν γύρω τους. Εξαιτίας μάλιστα του γεγονότος πως ήταν ανήλικες, γλύτωσαν στο τσακ την θανατική ποινή με τις φήμες να τις θέλουν και πάλι ελεύθερες, μόνο υπό την προϋπόθεση πως δεν θα ξανασυναντούσε ποτέ η μια την άλλη.
Ο Jackson σκιαγραφεί με τεράστια προσοχή και φροντίδα, την περίοδο γνωριμίας των κοριτσιών με κατά τόπους σουρεαλιστικές πινελιές φαντασίας, ξεκάθαρη έλξη και υποψίες λεσβιακής διάθεσης, ακριβώς όπως αρμόζει στην φρέσκια και πληθωρική τους παρουσία, κερδίζοντας μάλιστα μια υποψηφιότητα για Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, το οποίο έχασε τελικά το 1994 από το "Pulp Fiction".
Αναλαμβάνοντας την μεταφορά της υπόθεσης στην μεγάλη οθόνη παρέα με την γυναίκα του και μόνιμη συνεργάτη του Fran Welsh, ο Peter Jackson κατάφερε να κατασκευάσει από το κινηματογραφικό του μηδέν, έναν ολόκληρο κόσμο μέσα στον οποίο πραγματικότητα και φαντασία συνθέτουν ένα νέο περιεχόμενο, ένα εναλλακτικό, παράλληλο σύμπαν το οποίο μόνο οι πρωταγωνίστριές του είναι ικανές να απολαύσουν, γι' αυτό και οι οικογένειές τους στέκουν προσοχή μπροστά στην περαιτέρω εξέλιξη της όποιας σχέσης τους.
Έχοντας σκηνοθετήσει μέχρι τότε ταινίες με απολαυστικά χιουμοριστικό και σπλάτερ περιεχόμενο (τα λέγαμε την προηγούμενη φορά για το "Braindead"), σίγουρα προκαλεί ενδιαφέρον ο τρόπος που κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει τα πραγματικά γεγονότα, την ηλικιακή τρέλα και τις πιο βαθιές, σκοτεινές πτυχές ενός χαρακτήρα στην ταινία του, βρίσκοντας κατά τρόπο προφανή στα πρόσωπα των Winslet-Lynskey, τις ιδανικές του πρωταγωνίστριες.
Η Winslet, κρατώντας τον ρόλο του γοητευτικού θηλυκού, γεμάτου αυτοπεποίθηση και θράσος, ερμηνεύει με τρόπο που μαγνητίζει τον ρόλο της Juliet, εκείνης που φαινομενικά κρατάει το πάνω χέρι στην ιδιαίτερη σχέση των κοριτσιών. Παρόλα αυτά, αν κοιτάξει κανείς λίγο καλύτερα θα διαπιστώσει πως αυτή που έρχεται πρώτη με τρόπο κεκαλυμμένο και σαφέστατα υποχθόνιο, είναι η Lynskey (εξαιρετική στον ρόλο της Paulet), η οποία μπορεί να υποδύεται ένα εσωστρεφές και δίχως αυτοπεποίθηση πλάσμα, φαίνεται όμως πως ο αντίκτυπος αυτής της "επαφής" είναι μεγαλύτερος σε αυτήν απ'οτι στην Juliet, για τον απλό λόγο πως στην εφηβική, μοναχική της ψυχοσύνθεση, γίνεται αυτομάτως ολόκληρος ο κόσμος του ακριβώς αντίθετού της: της όμορφης, καλλίγραμμης και ατίθασης Juliet.
Και όμως, όπως συμβαίνει πολλές φορές, αυτή και μόνο η προσοχή (η μοναδική προσοχή που δέχεται εδώ η Paulet, αν εξαιρέσουμε την άνευ πραγματικής σημασίας ερωτική επιθυμία που αισθάνεται ένας τύπος για εκείνην), θα λειτουργήσει ως η μαγική σταγόνα που θα την κάνει να βγει από το καβούκι της και να υπερσκελίσει τελικώς την παρουσία της Juliet, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της ιεραρχικής παρουσίας στην σχέση τους. Είναι λέτε τυχαίο το γεγονός πως αναλαμβάνει τον ρόλο του συζύγου της Juliet στο μαγικό τους βασίλειο;
Η σκηνοθεσία αποτελεί ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας (πέρα δηλαδή από τις πολύ καλές ερμηνείες), μιας που ο συνδυασμός των ψηφιακών εφέ, με την ρεαλιστική αναπαράσταση της ζωής των κοριτσιών, δημιουργεί ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ακόμη και αν η κινηματογραφική, τεχνολογική πρόοδος της εποχής, δεν εξυπηρετούσε απόλυτα τον σκοπό των δημιουργών. Το γεγονός εξάλλου πως μόλις τρία χρόνια μετά, ο James Cameron σκηνοθέτησε τον "Τιτανικό" με την Winslet και πάλι παρούσα, είναι ενδεικτικό της ταχύτητας με την οποία τα νέα δεδομένα, ξεπερνούν κάθε φορά τους εξοπλισμικούς τους προκατόχους. Ο Jackson πάντως με την επική τριλογία του 'Αρχοντα, έδειξε μια και καλή μερικά χρονάκια μετά, ποιος είναι το αφεντικό.
Επιστρέφοντας στα της ταινίας, το "Heavenly Creatures" χαρακτηρίζεται από μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στο καλό και το κακό, το αθώο και το διαβολικό, γεγονός που περνάει έντονα στα μάτια του θεατή, ακόμα και μέσα από την σκηνοθεσία. Για παράδειγμα ο επίπλαστος κόσμος των πρωταγωνιστριών ο οποίος παίρνει σάρκα και οστά, λειτουργεί την ίδια στιγμή ως προπύργιο της σχεσιακής τους εξάρτησης (και άρα ως προστατευτικό περιτύλιγμα του "κακού", αληθινού κόσμου που θέλει να τις χωρίσει), αλλά και ως ένα απρόσωπο περιβάλλον που μπορεί να μετατραπεί στην στιγμή σε ένα πρόστυχο σύμπαν, στο οποίο τα κορίτσια αισθάνονται χαμένες και βεβηλωμένες. Αυτή ακριβώς η στιγμιαία συνειδητοποίηση της βρώμικης, επίπλαστης πραγματικότητας (και άρα της αληθινής τους ταυτότητας όταν βρίσκονται μαζί), αποτελεί το κομβικό σημείο στο οποίο η κατεύθυνση που θα ακολουθηθεί μπορεί να είναι μόνο μια: είτε η οριστική λήθη της καταστροφικής τους σχέσης, είτε το προσωπικό τους ολοκαύτωμα μέσα από την συνέχιση της επαφής.
Αν και σύμφωνα με τα τα λεγόμενα των πραγματικών γυναικών δεν υφίστατο ποτέ ερωτική σχέση ανάμεσά τους, εντούτοις η ταινία κάνει μια ξώφαλτση αναφορά στο σεξουαλικό τους δέσιμο, το οποίο φαίνεται απλώς να λειτουργεί συνδετικά ως το τελευταίο κομμάτι ενός παθιασμένου και αλληλοεξαρτώμενου δεσμού.
Συμπερασματικά θα λέγαμε πως το "Heavenly Creatures" είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα και καλοφτιαγμένη μελέτη πάνω στην αληθινή ιστορία των δυο γυναικών, μια ταινία που εγκλωβίζει όλη την ανεμελιά, τις φαντασιώσεις και τον διαταραγμένο νου των ηρωίδων της.
Τι έμαθα από την ταινία: Οτι οι φιγούρες φτιαγμένες από πλαστελίνη θα μπορούσαν να είναι τόσο creepy, οτι η Winslet ήταν εντυπωσιακά όμορφη από μικρή και οτι η φυματίωση και η οστεομυελίτιδα, μπορούν να φέρουν ορισμένα άτομα τόσο κοντά...
TRIVIA
- Και η Kate Winslet και η Melanie Lynskey έκαναν "καριέρα" με το ίδιο όνομα. H Winslet ως Rose στον "Τιτανικό", ενώ η Lynskey ως Rose, στο "Two and Half Men".
- Σύμφωνα με τον Jackson, τα δυο κορίτσια είχαν μπει τόσο πολύ στο πετσί των ρόλων του, ώστε η σχέση τους ακόμα και στα διαλείμματα των γυρισμάτων ήταν ιδιαίτερα έντονη.
- Όλες οι διηγήσεις της κινηματογραφικής Pauline, προέρχονται από το πραγματικό ημερολόγιο της αυθεντικής Pauline Parker.
- Οι ηθοποιοί διαλέχτηκαν κυρίως λόγω της φυσικής τους ομοιότητας, με τους πραγματικούς χαρακτήρες.
(ΠΗΓΗ IMDB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου