Wreck-It Ralph: Insert coin to start adventure

Hello again!  Λοιπόν σήμερα είπα να το περάσουμε στο κάπως πιο ανάλαφρο, μιας που την Δευτέρα η κριτική μου βγήκε και λίγο τέρας, και μάλλον σας ξετίναξα.  Sorry γι' αυτό, αλλά άμα έχεις να πεις και πράμα για τις τεχνικές και την ιστορία του κινηματογράφου, ε κάπου ξεχνιέσαι.  Σήμερα όμως, και επειδή εδώ και κάνα δυο μέρες βρίσκομαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μιας που είμαι ολίγον άρρωστη, είπα να μειώσω το μέγεθος του γραψίματος και να περιοριστώ στο να πω μερικά πραγματάκια για το animation της χρονιάς που αντικειμενικά, θα έπρεπε να πάρει το φετινό Oscar (βασικά, θα το έδινα προσωπικά εξ ημισείας στο "Wreck-It Ralph και το "Frankenweenie").  Δεν ήξερα δηλαδή οτι κάθε ταινία που βγάζει η Pixar, πρέπει να θεωρείται και instant classic, αφού αντικειμενικά το "Brave" δεν είναι επ ουδενί τόσο καλό, όσο άλλες δουλείες της.  Τέλος πάντων, ο Ralph, τιμήθηκε τουλάχιστον δεόντως στα Βlogoscars, όπου τσίμπησε την 20η θέση και τώρα θα τον τιμήσουμε όπως πρέπει και εδώ στο blogaki μου.

Ο Wreck-It Ralph, αποτελεί τον βασικό, κακό κεντρικό ήρωα του arcade παιχνιδιού, "Fix-It-Felix Jr.".  Όπως κάθε game που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και αυτό, έχει τον δικό του villain, προκειμένου στον αντίποδα να βρίσκεται ο καλός και ηρωικός χαρακτήρας που σώζει κάθε φορά την κατάσταση, και που στην συγκεκριμένη περίπτωση ακούει στο όνομα, Felix.
Η δουλειά του Ralph λοιπόν, είναι να σκαρφαλώνει σε μια πολυκατοικία, και να γκρεμίζει οτι βρει στο πέρασμά του, έτσι ώστε να έρθει λίγο αργότερα ο Felix και να διορθώσει όλες τις ζημιές, με τον παίκτη να ανεβάζει σκορ και τον Ralph να καταλήγει στις λάσπες ξανά και ξανά και ξανά.
Ο ίδιος μην αντέχοντας άλλο την μοναξιά και την σκληρή αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους χαρακτήρες του παιχνιδιού, επειδή είναι ο "bad guy", θα προσπαθήσει να αποδείξει οτι και οι κακοί, είναι ικανοί να κερδίσουν χρυσά μετάλλια, εγκαταλείποντας το δικό του, 8-bit arcade και εισβάλλοντας στον κόσμο του "Hero's Duty", ενός εξελιγμένου οπλικού παιχνιδιού, όπως τα ξέρουμε σήμερα.  Αφού κάνει και εκεί τον σαματά του, θα καταλήξει σε ένα υπερ-ζαχαρούχο game, το "Sugar Rush", εκεί όπου θα γνωρίσει την quirky πιτσιρίκα Vanellope, η οποία αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα.  Και ξαφνικά ο Ralph θα βρεθεί διχασμένος ανάμεσα στις περιστάσεις.  Να βοηθήσει την μικρή να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, ή να γυρίσει περήφανος και ικανοποιημένος στον δικό του κόσμο, ο οποίος όμως έχει αλλάξει ολοκληρωτικά;  Και όσο οι καταστάσεις περιπλέκονται, μια άλλη, πανούργα απειλή, θέτει σε κίνδυνο, ολόκληρο τον κόσμο των ηλεκτρονικών...

Το "Wreck-It Ralph" είναι μια ταινία που χτυπάει κατευθείαν στις παιδικές αναμνήσεις του καθένα από εμάς.  Όλοι έχουμε αναμφίβολα να διηγηθούμε πολλές και διαφορετικές ιστορίες, αναφορικά με τις τεράστιες και πολύχρωμες οθόνες των ηλεκτρονικών που συνόδευαν τις βόλτες μας στα λούνα πάρκ και τα ταξίδια μας, ενώ και τα μεγαλύτερα σε ηλικία μέλη της οικογένειάς μας, σίγουρα θυμούνται τις δικές τους επισκέψεις στα ουφάδικα, τότε που μαζεύονταν παρέες ολόκληρες για άπειρο κάψιμο και gaming μέχρι πρωίας.
Οι δικές μου αναμνήσεις έρχονται από το μιαμισάωρο ταξίδι με το πλοίο, από το λιμάνι της Κυλλήνης στην Ζάκυνθο, τότε που τα καράβια είχαν ακόμη μέσα ηλεκτρονικά και κυρίως Pac-Man, στο οποίο έμενα κρεμασμένη μέχρι να φτάσουμε.  Από τις γλυκές μου αναμνήσεις δεν λείπει βέβαια ούτε και ο Sonic, με τον οποίο προσπαθούσα να πιάσω τα καταραμένα δακτυλίδια που όλο μου έπεφταν, στο SEGA του ξαδέρφου μου, το "Mortal Combat" που έπαιζα στο ATARI μου, καθώς και ένα σωρό άλλα παιχνιδάκια, συμπεριλαμβανομένου του TETRIS στο Game Boy, που μου είχε φάει τα καλύτερα χρόνια της ζωή μου, στην προσπάθεια να κάνω high score, καθώς και τον Donkey Kong με τον γιο του στο παιχνίδι του Super Nintendo.  Ξέρετε από αυτά που δεν πάθαιναν ποτέ τίποτα, και όταν έβαζες την κασέτα και δεν έπαιζε, έπρεπε απλώς να του ρίξεις ένα γερό φύσημα (για να φύγουν και καλά οι σκόνες) και μετά έπαιζε μια χαρά.  Αχχχχ ωραίες εποχές...
Γι' αυτά λοιπόν και για άλλα πολλά, μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί ο Ralph μίλησε ή θα έπρεπε κανονικά να μιλήσει στις καρδιές όλων μας.  Και βασικά γιατί εκτός από το συνονθύλευμα αναμνήσεων που φέρνει στο μυαλό σου, είναι και τρομερά cool σαν animation, οπότε ναι, παίζει και αυτό βασικό ρόλο.

Επιστρέφοντας στα παλιά, καλά της λημέρια, η Disney, δημιούργησε έναν κόσμο τόσο οικείο και τόσο απρόσμενα αληθινό, ώστε είναι μάλλον δύσκολο να βρει κάποιος το "Wreck-It Ralph", εξεζητημένο ή κακοδουλεμένο.
Παραπέμποντας άμεσα στο σκεπτικό των ζωντανών παιχνιδιών του Andy, στο "Toy Story", εκεί όπου τα παιχνίδια ζούσαν την δική τους, αληθινή ζωή, όταν ο Andy σταματούσε να αχολείται μαζί τους, έτσι και εδώ, χτίζεται το σκηνικό μιας ολόκληρης πραγματικότητας την οποία καθημερινά βιώνουν οι χαρακτήρες των παιχνιδιών, όταν αυτά κλείνουν για το βράδυ.  Οι διάδρομοι που σουλατσάρουν χιλιάδες χαρακτήρες, σου φέρνουν επίσης στο μυαλό, την επιχείρηση που είχαν στήσει τα τέρατα στο "Mπαμπούλας Α.Ε", εκεί όπου εκπαιδεύονταν προκειμένου να μπορούν να αποδίδουν τα μέγιστα στην δουλειά τους.  Έτσι και εδώ, ο Ralph, o Felix, η badass Calhoun, και όλοι οι άλλοι, φορούν την "μάσκα" τους και υποδύονται τους χαρακτήρες που οι απανταχού gamers έχουν συνηθίσει.  Όταν όμως τα φώτα κλείσουν, οι bit-άτοι ήρωες επιστρέφουν στα ηλεκτρονικά τους σπίτια, εκεί όπου τρώνε πίτες, διασκεδάζουν και ξεσαλώνουν με βεγγαλικά και...μαρτίνι!.
Ο κόσμος του Ralph δεν διαφέρει ουσιαστικά σε τίποτα, από οτι μας έχει συστήσει μέχρι τώρα η Pixar και η Disney, μιας που στις ταινίες τους αυτή η εναλλακτική, κρυφή διάσταση στην οποία οι κατεξοχήν ήρωες μοιάζουν να παίρνουν έτσι κι αλλιώς σάρκα και οστά και να ζουν την δική τους ζωή, αποτελεί παραδοσιακά, κλασικό μοτίβο.  Η διαφορά έγκειται επί της ουσίας στην ιδέα του να δημιουργήσεις έναν νέο κόσμο, ακολουθώντας φυσικά τα μονοπάτια που εδώ και χρόνια έχεις σκάψει.  Και αφού έδωσες πνοή σε όλα εκείνα τα πλάσματα που πλάθουν την παιδική φαντασία (παιχνίδια, αυτοκινητάκια, τον Μπαμπούλα, τα ζωάκια του ζωολογικού κήπου κ.λ.π), έφτασε η στιγμή να αποκαλύψεις και την καθημερινότητα όλων εκείνων των ετερόκλητων χαρακτήρων που βρίσκονται "κλεισμένοι" πίσω από μια γυάλινη οθόνη.

Αυτό που ίσως έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην ταινία, είναι οτι καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον σου αμείωτο, επειδή κατακερματίζει το σασπένς, σε διαφορετικά κομμάτια, με αποτέλεσμα να περιμένεις την επίλυση πολλών, και διαφορετικών προβλημάτων, όπως αυτά προκύπτουν από την πληθωρική δράση του Ralph.
Είναι γεγονός πως σε πολλά, σύγχρονα animation, υπάρχει μια γενική, κεντρική ιστορία, η οποία τις περισσότερες φορές διανθίζεται από κάποιες μικροιστορίες, που οδηγούν τον ήρωα σε ηθικά διλήμματα και διδάγματα.  Κάτι παρόμοιο θα δεις να συμβαίνει και στο "Wreck-It Ralph", εδώ που ο πρωταγωνιστικός μας καταστροφέας θέτει σε κίνηση πολλά, και ενδιαφέροντα μαζί νήματα, εκ των οποίων, στο τέλος του καθενός από αυτά, βρίσκεις και μια διδαχή, αναφορικά με κάτι που θα σε βοηθήσει να δεις τον κόσμο καλύτερα, και εσένα, να γίνεις καλύτερος "άνθρωπος".
Η φιλία, η πίστη στον εαυτό σου, η τόλμη, το θάρρος και η πραγμάτωση των ονείρων, αποτελούν αιώνιες θεματικές των animation εκείνων που μπορούν να αποτελέσουν εγγυημένη απόλαυση τόσο για μικρούς, όσο και για μεγάλους.  Σε περίπτωση λοιπόν που αναρωτιέστε αν ο Ralph έχει υποθεσιακό ψωμί να σας δώσει, αν αποφασίσετε να το δείτε με τα πιτσιρίκια σας, μάλλον θα εκπλαγείτε ευχάριστα.  Αν αποφασίσετε να το δείτε μόνοι σας μάλιστα, επιλέξτε την original, αγγλική version, με αγγλικούς υπότιτλους, διαφορετικά το πράγμα θα χάσει κάπου στους διαλόγους, μιας που το χιούμορ που προκύπτει από ορισμένες λέξεις, σίγουρα δεν μπορεί να αποδοθεί καθόλου σωστά στα ελληνικά.  Και επίσης να δηλώσω οτι η συγκεκριμένη ταινία θεωρώ πως ήταν από αυτές που χαντακώθηκαν ελεεινά, με την τρομερή ιδέα να έρθει στην Ελλάδα μόνο μεταγλωττισμένη, και με μόνο μια αίθουσα να την προβάλει κανονικά.  Συγχαρητήρια για ακόμη μια φορά...

Κατά τα άλλα όπως περιμένεις, η ταινία είναι ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα, που θα σε κάνει να ξεράσεις ουράνια τόξα από την ιλιγγιώδη, χρωματική της παλέτα, και την διαρκή κίνησή της.  Έχει γέλιο, έχει συγκίνηση, είναι τίγκα στην δράση και την περιπέτεια, ενώ  άπειρα είναι φυσικά και τα gags που παραπέμπουν σε ηλεκτρονικούς ήρωες και γλυκατζίδικα προϊόντα (κάπου εκεί θα δείτε τα μπισκότα Oreo να εκτελούν χρέη...φρουρών).
Όσον αφορά τις φωνές τις οποίες δανείζουν οι John C. Reilly στον Ralph, Sarah Silverman στην Vanellope, Jack McBrayer στον Felix και η Jane Lynch στην Calhoun, μάλλον θα συμφωνήσετε οτι αποτελούν ιδανικές επιλογές, ενώ δεν θα σας είναι και καθόλου δύσκολο να εντοπίσετε κάποια σαφέστατα κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα στις animation μορφές και τους ηθοποιούς.  Για παράδειγμα, το τρελό μαλλί και ο συμπαθητικός όγκος του Reilly, μεταφράζεται ιδανικά στον Ralph, το μαύρο μαλλί της Silverman είναι ακριβώς το ίδιο στην αξιολάτρευτη Vanellope, ενώ και η ψηλόλιγνη κορμοστασιά της Lynch με το κοντοκουρεμένο, ξανθό μαλλί, αποτελούν βασικά στοιχεία της δικής της ηρωίδας.
Το "Wreck-It Ralph" συνίσταται άνετα για οικογενειακές, κινηματογραφικές βραδιές καθώς έχει τα πάντα: έξυπνο σενάριο, καλειδοσκοπικές εικόνες, τέρμα τα γκάζια δράση και μπόλικη, μπόλικη δόση ζάχαρης.  Αν δεν την έχετε δει, κάντε το.  Και απολαύστε ανεύθυνα!

Τι έμαθα από την ταινία: Οτι αν δεν έχεις ένα βαζάκι Merenda δίπλα σου, δεν παλεύεται, οτι η φωνή της Silverman είναι όλα τα λεφτά και οτι πλέον θα βλέπω με άλλο μάτι τα αγαπημένα μου παιχνίδια.  Θα αναζητώ εκείνη την μπλε κουκίδα στο καλώδιο, ένδειξη οτι κάποιος χαρακτήρας, αποφάσισε να επισκεφθεί κάποιον φίλο του, στο γειτονικό arcade...


TRIVIA

• Η αρχική απόφαση ήταν να παραμείνουν όλοι οι χαρακτήρες στην μορφή των 8-bit, σε όλη την διάρκεια της ταινίας.  Θεωρήθηκε όμως πως έτσι θα ήταν δύσκολο να καταστεί ο Ralph συμπαθής χαρακτήρας,
• Τα ονόματα των ντονατ-αστυνομικών, Wynnchel και Duncan, αποτελούν μια έμμεση αναφορά σε δυο αμερικάνικες αλυσίδες ντόνατς, των Winchell's Donut House και Dunkin' Donuts.
• Υπάρχουν μερικές πράσινες μέντες στην χώρα της Sugar Land, οι οποίες δημιουργούν την εικόνα του Mickey.

(ΠΗΓΗ IMDB)