Αρχικά πρέπει να πω οτι ως προς το πιο poster να ανεβάσω, δε μπορούσα να καταλήξω μιας που και τα δυο μου άρεσαν, οπότε είπα who cares? ανέβασε τα και τα δυο. Έτσι λοιπόν το ένα είναι λίγο πιο artistic, ενώ το άλλο δεν έχει και καμιά φοβερή πρωτοτυπία, αλλά ήθελα να δείξω και τους βασικούς υπεύθυνους των...funny games. Κάτι ακόμα που πρέπει να αναφέρω πριν προχωρήσω στην όποια ανάλυση της ταινίας είναι το γεγονός οτι τα παραπάνω poster έχουν να κάνουν με την αμερικάνικη version της, ενώ κανονικά είναι γερμανικής παραγαωγής. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι οτι ο σκηνοθέτης είναι ο ίδιος και στις δυο περιπτώσεις, ο Michael Haneke. Προφανώς για κάποιο λόγο (δε μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλον πέρα από το οικονομικό όφελος βέβαια) αποφάσισε την γερμανική ταινία του Funny Games, να την σκηνοθετήσει και στην αγγλική γλώσσα, με Αμερικανούς ηθοποιούς. Προσωπικά έχω δει μόνο την αμερικάνικη εκδοχή, οπότε θα μιλήσω γι'αυτήν μόνο, αν και φαντάζομαι οτι ποιοτικά τουλάχιστον η original εκδοχή της πρέπει να είναι καλύτερη. So let's see...
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η υπόθεση έχει να κάνει με δυο εφήβους οι οποίοι αποφασίζουν να κρατήσουν μια τριμελή οικογένεια όμηρο, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν μια σειρά απο διεστραμένα παιχνίδια εις βάρος τους.
Το 'ανησυχιτικό' στη συγκεκριμένη ταινία είναι οτι όλη η υπόθεση δε βασίζεται σε απολύτως κανέναν χειροπιαστό λόγο. Ουσιαστικά η απόφαση των δυο νεαρών να παίξουν με τις ζωές της μαμάς, του μπαμπά και του γιού της οικογένειας, δεν πηγάζει απο πουθενά!. Ούτε σε κάποια εκδίκηση, ούτε σε ληστεία, ούτε σε τίποτα. Απλά αποφάσισαν να περάσουν την μέρα τους εφαρμόζοντας όλα τα σαδιστικά και ψυχωτικά τους σχέδια, σε τρεις αθώους ανθρώπους, βάζοντάς τους να κάνουν ο ένας στον άλλο ότι πιο εξευτελιστικό. Για εμένα αυτή είναι και η 'ομορφιά' της συγκεκριμένης ταινίας (ναι ξέρω οτι έχω πρόβλημα!). Το γεγονός οτι δεν χρειάζεται να υπάρχει καμία αιτία, πρόφαση, στόχος για να γίνει κάτι σοκαριστικό και τραγικό. Και ίσως αυτό είναι και το χειρότερο σενάριο που να μπορώ να σκεφτώ. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπορείς να αποδώσεις το εκάστοτε κακό που θα σου συμβεί σε κάτι που έχει προηγηθεί και ίσως σε κάτι το οποία αρχικά προκάλεσες ο ίδιος. Γιατί ενδεχομένως σε μια τέτοια περίπτωση να μπορέσεις να αντιδράσεις και να το σταματήσεις. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος αποφασίζει να σου παίξει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι, απλά επειδή.....βαριέται;. Απλά επειδή το βρίσκει ενδιαφέρον και πρωτότυπο να σε βασανίζει και να σε εξευτελίζει τόσο μπροστά στην οικογένειά σου, όσο και στον ίδιο σου τον εαυτό;. Τότε γίνεται αυτό ακριβώς που θα παρακολουθήσετε στην ταινία....
Η επιλογή των δυο νεαρών ηθοποιών για να ενσαρκώσουν τους δυο ψυχωτικούς εφήβους, είναι νομίζω πολύ καλή, χωρίς να έχω δεί όπως είπα και πρίν, τους ηθοποιούς που ερμήνευσαν τους ρόλους στην πρώτη ταινία. Οι φάτσες τους δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη και τίποτα το καλό, αν και κατά έναν περίεργο τρόπο η οικογένεια δε φαίνεται να το αντιλαμβάνεται αυτό στην αρχή. Και οι δυο τους είναι πραγματικά καλοί (το μάτι γυαλίζει όπως πρέπει), αλλά εγω έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στον Michael Pitt (ο ξανθός γαλανομάτης!). Σε οτι ταινία έχει τύχει να τον δω μου αρέσει, κυρίως γιατί βγάζει μια τρέλα και μια παράνοια, ενώ ταυτόχρονα δείχνει τόσο πράος και τόσο καλό παιδί. Απο την άλλη πλευρά θεωρώ σαν μια καλή επιλογή το ζευγάρι Naomi Watts και Tim Roth για τους ρόλους των γονιών, αν και η χημεία μεταξύ τους δε με πολυέπεισε και επίσης είμαι λίγο προκατειλλημένη με τη Watts καθώς γενικά τη θεωρώ κάπως ξενέρωτη. Όπως και να'χει όμως στην ταινία δίνει αυτό που πρέπει και είναι όπως πρέπει, άσχετα με το τι πιστεύω εγω! :)
Δεν είναι μια ταινία για όλους, καθώς πέρα από το περίεργο story της, έχει και μερικές περίεργες τεχνικές μέσα όπως για παράδειγμα σε μια σκηνή οπου ο ηθοποιός γυρνάει προς τους θεατές και με ένα....τηλεκοντρολ κάνει rewind και επιστρέφει σε μια σκηνή της ταινίας λίγο πιο πρίν(!). Είναι αρκετά περίεργη και όσοι γενικά δεν αρέσκεστε σε μικροεκπλήξεις στις ταινίες, δεν είμαι και τόσο σίγουρη οτι θα σας αρέσει. Όσοι πάλι προτιμούν αυτές που κάπως ξεχωρίζουν για...διάφορους λόγους, πιστέψτε με αυτούς τους λόγους θα τους βρείτε στο Funny Games.
Διεστραμμένο, ενοχλητικό, κυνικό και απίστευτα ωμό, το Funny Games είναι για δυνατά στομάχια και καρδιές!. Δεν είναι το αίμα που ενοχλεί, ίσα ίσα....είναι όλα τα υπόλοιπα!.
http://www.youtube.com/watch?v=Ec-70W_K77U
Υ.Γ: Η μουσική επένδυση του trailer είναι από τις καλύτερες που έχω ακούσει, πολύ απλά γιατί είναι απίστευτα ειρωνικό να βλέπεις τις σκηνές βίας, υπό τις νότες ενός κλασσικού κομματιού (το οποίο από τότε έχει αποκτήσει και μόνιμη θέση στο Mp3 μου :D).
Για tv αύριο, huhu....
Φιλάκια!!
