Επιστροφή και πάλι μετά από καιρό απουσίας, λόγω άπειρου φόρτου εργασίας. Ευτυχώς να λέμε που υπάρχουν και τα blogoscrars και θα ξε-αραχνιάσει λιγάκι ο blog. Όσοι δεν έχετε ακόμα δηλώσει συμμετοχή, μη περιμένετε. Μπείτε εδώ και ετοιμαστείτε για μια πραγματικά δύσκολη, μπλογκοσκαρική χρονιά.
Btw φέτος θα φιλοξενήσω στο blog μου και έναν καινούριο, καλό φίλο (εξού και το μερεμετάκι στην εμφάνιση, μη μας περάσει και για τίποτα 'βλαχάρες, τελευταίες'), οπότε σύντομα θα μας δείτε με το καλό να ετοιμάζουμε πυρετωδώς official και unofficial λίστες, posters, OSTs, καλύτερες ταινίες, ερμηνείες και τα σχετικά. Φρενίτιδα...
Όσον αφορά την ταινία για την οποία αποφάσισα να αναρτήσω το κατιτίς μου, πρόκειται αναμφίβολα για την ταινία της εβδομάδας και σίγουρα για μια από τις καλύτερες για φέτος. Το "Nebraska" του Alexander Payne, αποτελεί ένα υπέροχο δείγμα road trip, τόσο λιτό και απέριττο, όσο εν προκειμένω, μια νωχελική μέρα στην αμερικάνικη πολιτεία της Νebraska.
Ο Woody (Bruce Dern) είναι ένας σύζυγος και πατέρας που ποτέ δεν φάνηκε να τα καταφέρνει ιδιαίτερα καλά, σε καμία από αυτές τις δυο του ιδιότητες.
Με τον χρόνο να αφήνει σταδιακά τα σημάδια του στο μυαλό του, η οικογενειακή κατάσταση της καθημερινής πραγματικότητας των πρωταγωνιστών πρόκειται να αλλάξει, όταν ο ίδιος αποφασίσει να ταξιδέψει μέχρι την Nebraska, ξεκινώντας μάλιστα το μακρύ του ταξίδι με τα...πόδια. Την απρόβλεπτη απόφαση του πατέρα του, θα προσπαθήσει να αλλάξει ο David (Will Forte), o οποίος θα κάνει οτι μπορεί προκειμένου να τον σταματήσει και να τον "επαναφέρει" στην, κατά τα άλλα, δίχως νόημα, πραγματικότητά του. Ο Woody, ανένδοτος, επιμένει πως πρέπει να φτάσει μέχρι την Nebraska, προκειμένου να εισπράξει ένα εκατομμύριο δολάρια, τα οποία κληρώθηκαν στο όνομά του, στα πλαίσια μιας διαφημιστικής προώθησης προϊόντων. Ο David, θα αναγκαστεί να ακολουθήσει τον πατέρα του σε ένα ταξίδι που είναι τελικά κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνεται...
Ο Alexander Payne επιστρέφει δυο χρόνια μετά τους "Απογόνους" του, υπογράφοντας ένα γλυκόπικρο, οικογενειακό δράμα, με μπόλικες δόσεις χιούμορ και κεντρικό πυλώνα, την ερμηνευτική πληθωρικότητα του Bruce Dern, ο οποίος λειτουργεί εδώ ως νούμερο ένα, συναισθηματικός οδοστρωτήρας.
Αν και το "Nebraska" αποτελεί την έβδομη, μόλις, ταινία του Payne, καταφέρνει να αποτελέσει και αυτή τμήμα, της εντελώς ανθρωποκεντρικής δουλειάς του σκηνοθέτη, ο οποίος επιλέγει εδώ το ασπρόμαυρο φορμάτ, αφενός για να ενισχύσει την αισθητική της ταινίας του, και αφετέρου για να καταστήσει ενδεχομένως σαφή, την απόλυτη φύση του-επί της αρχής-γεροπερίεργου Woody: άσπρο ή μαύρο. Τίποτα ενδιάμεσο.
Φυσικά ο υποψήφιος για 'Best Achievement in Cinematography' Oscar, ελληνικής καταγωγής, Phedon Papamichael, αποτελεί έτσι κι αλλιώς μια από τις καλύτερες αφορμές για να δει κανείς το "Nebraska", μιας που η καλλιτεχνική, φωτογραφική του συμβολή στο οπτικό αποτέλεσμα της ταινίας, προσδίδει στο σενάριο του Bob Nelson, το ιδανικό πάτημα προκειμένου να αναπτυχθεί μέσα σε ένα καθόλα λυρικό πλαίσιο.
Όπως γίνεται πάντως σαφές, αυτή ακριβώς η ποιητική εικόνα των συντελεστών, έρχεται σε έντονη αντιδιαστολή με τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσες και τόσες οικογένειες, με μια εξ' αυτών να αποτελεί στην συγκεκριμένη περίπτωση, τους κεντρικούς ήρωες της υπόθεσης.
Φυσικά η αφορμή για το αυτοκινητικό ταξίδι πατέρα/γιου, δεν είναι καθόλου τυχαία, μιας που αποτελεί την καταλληλότερη ευκαιρία για προσωπικές ενδοσκοπήσεις, αλλά και φαμιλιακό bonding μεταξύ πάλαι ποτέ αδιάφορου πατέρα και συναισθηματικά στιγματισμένου γιου. Ο ανεξάρτητος, αμερικάνικος κινηματογράφος άλλωστε, πάντα χρησιμοποιούσε την δυναμική του "road trip film" προκειμένου να μεταβιβάσει σε μεταφορικό/αλληγορικό επίπεδο στην συνείδηση του θεατή, όλα όσα βλέπει εκείνος να συμβαίνουν στην μεγάλη οθόνη. Από το ελευθεριακό "Easy Rider" του Dennis Hopper, ύμνο στην αμερικάνικη ιδεολογία των 'ανοιχτών οριζόντων' και το εμβληματικό "Bandlands" του Terrence Mallick, μέχρι το φεμινιστικό γκάζι των "Thelma and Louise", ακόμη και την επαναπόκτηση της ταυτότητας του ήρωα στο "Paris, Texas" του Wim Weders, ο κινηματογράφος του δρόμου, του ταξιδιού και της ερημικής σκόνης, αποτελούσε, αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για έναν ήρωα να διεκδικήσει τον δικό του 'τελικό προορισμό'.
Το "Nebraska" αποτελεί σεναριακά την επιτομή της προσπάθειας επανασύνδεσης (και κυρίως, της προσπάθειας επικοινωνίας) πατέρα/γιου, υπό το πρίσμα μιας αφορμής η οποία συμπυκνώνεται στην πεποίθηση του Woody πως πράγματι έχει γίνει πλούσιος. Εκτός όμως από το κεντρικό μοτίβο της ταινίας, η υπόθεση διανθίζεται παράλληλα και από την εμπλοκή ενός σωρού άλλων χαρακτήρων, ο καθένας από τους οποίους δίνει και το δικό του, προσωπικό στίγμα.
Την προσοχή παρόλα αυτά κλέβει ο Bruce Dern, ο οποίος υποδύεται συγκλονιστικά τον ηλικιωμένο πατέρα με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός ανθρώπου που αισθάνεται παραγκωνισμένος, δίχως λόγο να ζει, μακριά από τις δραστηριότητες που τον κατέτασσαν κάποτε στα ενεργά μέλη της κοινωνίας. Το ενδιαφέρον μάλιστα του σεναρίου έχει να κάνει ιδιαίτερα, με τον τρόπο με τον οποίο χτίζεται από την αρχή η παρουσία του Woody, ως αλκοολικού, πεισματάρη, γεροξεκούτη, μόνο για να αποκαλυφθεί στην συνέχεια πως τα πράγματα, ίσως και να μην είναι ακριβώς έτσι. Τον ρόλο της αποκατάστασης της "φήμης" του, αναλαμβάνει η αθυρόστομη και ξύπνια σύζυγος Kate (ένα όνειρο η Squibb), που κάπου ανατρέπει τα δεδομένα και δίνει το πραγματικό στίγμα του ήρωα Woody.
Το "Nebraska" είναι μια ταινία γεμάτη ζεστασιά, χιούμορ και αληθινούς ανθρώπους, μια ταινία που ασχολείται με μια φέτα πραγματικής ζωής, θέτοντας ως προβληματική τους οικογενειακούς δεσμούς, την σχέση πατέρα/γιου και την ανάγκη των ανθρώπων να συνεχίσουν να ζουν και να πορεύονται κυνηγώντας πάντα τον επόμενό τους προορισμό.
Τι έμαθα από την ταινία: Oτι ο ξάδερφος Cole, είναι ο αδελφός του Macaulay Culkin στο "Home Alone", οτι η μουσική του Mark Orton είναι υπέροχη και οτι το τέλος της είναι αυτό που ταιριάζει σε κάθε τέτοιου είδους ταινία.
TRIVIA
- Για τον ρόλο του David πέρασαν από οντισιόν οι Bryan Cranston, Matthew Modine, Paul Rudd και Casey Affleck.
- Για τον ρόλο του Woody πέρασαν επίσης απο οντισιόν οι Gene Huckman, Robert Forster, Jack Nicholson (!) και Robert Duvall.
- H Paramount είχε αντιδράσει όταν ο Payne αποφάσισε να σκηνοθετήσει την ταινία του σε ασπρόμαυρο. Όταν βέβαια οι πρώτες διθυραμβικές κριτικές ξεκίνησαν, άλλαξαν γνώμη...
(ΠΗΓΗ IMDB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου