To "Sound of My Voice" είναι μια από εκείνες τις ανεξάρτητες που μου αρέσουν πολύ και μιας που για Παρασκευή σκέφτομαι να αναεβάσω "Amour" (θα έχουμε μπόλικα να πούμε εκεί), είπα σήμερα να μη το πολυβαρύνω το κλίμα, αν και η σημερινή μας ταινία έχει κάτι από φιλοσοφικό υπόβαθρο και σύγχρονη εποχή. Ξεκινάμε λοιπόν.
O Peter (Christopher Denham) και η Lorna (Nicole Vicius) είναι ένα νεαρό ζευγάρι δημοσιογράφων, το οποίο αποφασίζει να διεισδύσει στους κόλπους μιας αίρεσης (cult) προκειμένου να καταγράψει από κοντά τον τρόπο με τον οποία δρα και κινείται αυτή η οργάνωση.
Στη κεφαλή αυτής της μυστήριας ομάδας, βρίσκεται η ακόμα πιο μυστήρια Maggie (Brit Marling) μια ξανθομαλλούσα, αλαφροΐσκιωτη παρουσία που δηλώνει οτι έχει έρθει από το μέλλον (και συγκεκριμένα το 2054) σε μια προσπάθεια να προετοιμάσει, την εκλεκτή γκάμα των ανθρώπων που αποφάσισαν να την 'ακολουθήσουν', για το επικείμενο και ολίγον από post apocalyptic μέλλον στο οποίο, ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη συμβεί.
Και ενώ ο Peter θα ξεκινήσει το ρεπορτάζ με τη διάθεση να το φτάσει στα άκρα, θα πιάσει τον εαυτό του να αναρωτιέται σχετικά με το εάν τα λεγόμενα της Maggie είναι αληθινά. Χωρίς να έχει πλέον τη δυνατότητα να ξεχωρίσει το ψέμα, από τη πραγματικότητα (σάμπως και μπορούσε από την αρχή;) θα αρχίσει να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο ασαφές πέπλο που καλύπτει αυτή τη νεαρή προφήτη. Τελικά τι είναι όλα αυτά; Μια καλοστημένη απάτη ή ένα σύγχρονο θαύμα;
Την Κυριακή που είχαμε πάρει εδώ στο σπίτι το Έθνος (σε μεγάλο βαθμό για τον τόμο του Αρκά βασικά), έτυχε να πέσει το μάτι μου σε ένα μονοσέλιδο αφιέρωμα, σε κάποιο ένθετο, για την πρωταγωνίστρια της ταινίας, Brit Marling. Σύμφωνα με αυτό, κάποιοι την χαρακτηρίζουν ήδη ως μια 'θλιμένη Meryl Streep', πράγμα που στα τριάντα σου, θεωρείται ήδη τεράστια επιτυχία.
Για να πάρουμε όμως λίγο τα πράγματα από την αρχή, η πρώτη φορά την οποία άκουσα για την Marling ήταν στις περσινές Νύχτες Πρεμιέρας (κοίτα να δεις!), όταν και προβλήθηκε στο φεστιβάλ το sci-fi δράμα, "Another Earth".
Λίγο καιρό αργότερα έφτασε η στιγμή να το δω κι εγώ, και εξεπλάγην πολύ ευχάριστα από την ταινία, η οποία ήταν ομολογουμένως ένα οπτικό υπερθέαμα ελάχιστων χρημάτων, αν σκεφτεί κανείς οτι το budget της ήταν μόλις κάτι χιλιάδες δολάρια.
Μιας που έχω γράψει και για το "Another Earth" μπορείτε να αναζητήσετε εκεί περισσότερες πληροφορίες, απλώς κρατήστε εδώ οτι πρόκειται για μια εξαιρετική, ανεξάρτητη προσπάθεια, από πλευράς σεναρίου και σκηνοθεσίας. Και κάπου εδώ κολλάει και η πολυτάλαντη Brit Marling.
Όντας σεναριογράφος, παραγωγός, σκηνοθέτης και ηθοποιός, η Marling αποτελεί ένα από τα πιο ανερχόμενα ονόματα του ανεξάρτητου, αμερικανικού κινηματογράφου, που έχει κάνει ήδη αισθητή τη παρουσία της στη μεγάλη οθόνη. Το γεγονός μάλιστα οτι ετοιμαζόμαστε να δούμε και εμείς τους ηθοποιικούς της καρπούς σε δυο νέες ταινίες, μαρτυρά πολλά. Και οχι όποιες κι όποιες. Η πρώτη είναι το "Αrbitrage", στην οποία πρωταγωνιστεί στο πλευρό μεγάλων ονομάτων όπως ο Richard Gere, η Susan Sarandon και ο Tim Roth, ενώ θα την απολαύσουμε και στο νέο film του Robert Redford, "The Company You Keep", με ένα ακόμη εξαίρετο cast (Redford, Julie Christie, Richard Jenkins, Nick Nolte, Stanley Tucci, Susan Sarandon, Brendan Gleeson και Shia LeBeouf). Well, things are sure looking good for Brit Marling.
Η αλήθεια είναι πως η Αμερικανίδα Βrit, έχει κάθε λόγο να τα πηγαίνει περίφημα μιας που και ταλέντο διαθέτει, και εξακολουθεί να διακατέχεται από εκείνη την indie γοητεία που την ανέδειξε. Τρανό παράδειγμα είναι και η σημερινή ταινία.
Όπως θα έχετε καταλάβει, η φετινή χρονιά είναι πλούσια από πλευράς ταινιακών επιλογών, και ήδη υπάρχουν εκείνες που έχουν ξεχωρίσει.
Αναμφίβολα μια από τις πιο hyped προτάσεις για φέτος, είναι η νέα ταινία του Paul Thomas Anderson, "Τhe Master", η οποία για πολλούς πραγματεύεται την ιστορία μιας αίρεσης(;), που παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με την Σαϊεντολογία και την πορεία του αρχηγού της, στον προσηλυτισμό πιστών.
Με την ίδια ακριβώς ιστορία καταπιάνεται και το "Sound of My Voice" μόνο σε μια σαφέστατα μικρότερη κλίμακα, και φυσικά μπορεί στη προκειμένη περίπτωση να μη μιλάμε για την Σαϊεντολογία, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως και πάλι στο προσκήνιο βρίσκεται μια ομάδα πιστών που θα έκανε τα πάντα για τον δικό της, φουτουριστικό Master, ο οποίος εδώ είναι μια γυναίκα: η Maggie.
Η ιστορία αρχίζει να εκτυλίσσεται τμηματικά, θέτοντας στο επίκεντρο την ουσία της πίστης (ακριβώς όπως φανταζόμαστε οτι συμβαίνει σε παρόμοιες, αληθινές περιπτώσεις και βγάζοντας προς το παρόν στην απ' έξω τυχόν οικονομικά ή άλλα συμφέροντα). Έχουμε δηλαδή στην αφετηρία ένα ζευγάρι που αποφασίζει να ξεμπροστιάσει τις απάτες αυτής της περίεργης (μπορεί και τρελής στα μάτια τους) γυναίκας. Σε επόμενη φάση και ενώ έχουν για τα καλά μπει στη διαδικασία μεταλαμπάδευσις πληροφοριών από το μέλλον (το οποίο παρόλα αυτά ομοιάζει τρομακτικά με το παρόν), ο ένας από τους δυο αρχίζει σιγά σιγά να ξεστρατίζει και να μπαίνει επισήμως πλέον στην διαδικασία του 'πιστεύω'. Αμφισβήτηση και πίστη πάνε σε τέτοιες καταστάσεις χεράκι-χεράκι, και είναι δύσκολο να προβλέψεις κάθε φορά το τι από τα δυο θα σε κερδίσει. Όταν βρίσκεσαι εξάλλου τόσο βαθιά σε άγνωστα νερά, είναι πολύ πιθανό να παρασυρθείς και να βουλιάξεις μια για πάντα. Και αυτό ακριβώς παρουσιάζει η ταινία: το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να χάσει τον εαυτό του, μέσα σε αυτή τη μαζική και φρενήρη επιφώτιση, με την οποία νομίζει οτι έχει αποκτήσει 'επαφή'.
Με τη Marling οικονομολόγο στο σενάριο και σε αυτά που θέλει να πει, και τον Zal Batmanglitj εξίσου λιτό και απέριττο στη σκηνοθεσία του, το "Sound of My Voice" λέει αυτά που θέλει και αφήνει πολλά στη δική σου ερμηνεία, κατά κάποιον τρόπο σα να μπάζει και εσένα μέσα στη cult διάθεσή του και δίνοντάς σου τη δυνατότητα να διαλέξεις τη πλευρά που επιθυμείς να υποστηρίξεις.
Πολλά στοιχεία μέσα στη ταινία αποκτούν διττό νόημα, και ακόμα και μετά το τέλος της, μάλλον θα βρεις τον εαυτό σου να αδυνατεί να δώσει μια σαφή απάντηση. Από που ήρθε η Maggie; Γιατί κυκλοφορεί με μια μπουκάλα οξυγόνου στο υπόγειο που γίνονται οι μυστικές τους συναντήσεις; Ξέρει όντως πράγματα για τους πιστούς της, ή είναι μια πρώτης τάξεως χειραγωγός που τους αποσπά πληροφορίες, χωρίς καν να το αντιληφθούν;
Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα που μοιάζουν αναπάντητα, δίνουν σε αυτό το φιλμ πολλές διαφορετικές, κατευθυντήριες γραμμές και αφήνουν ακόμα και το κλείσιμο...ανοιχτό, προς δική σου ανάλυση. Κάτι μάλλον ιδιαιτέρως έξυπνο, αν αναλογιστεί κανείς το πόσο περίπλοκες και πολυδιάστατες είναι συνήθως τέτοιου είδους ιστορίες. Πόσο εύκολα μπορείς να πεις τι είναι ή τι δεν είναι μια θρησκευτική, υπαρξιακή σέχτα με spiritual διδαχές και enlightenment υποσχέσεις; Καθόλου.
Από ηθοποιία, μην αναζητήσετε και κάνα κρυμμένο ταλέντο, καθώς ως επί το πλείστον η Marling είναι αυτή που και πάλι στρέφει τη προσοχή επάνω της. Τελείως μυσταγωγική και σαν να έχει ξεπεταχτεί κυριολεκτικά από το πουθενά, θυμίζει ταυτόχρονα μια εύθραυστη και ευάλωτη παρουσία, αλλά και μια κακιασμένη μέγαιρα που εξυπηρετεί τους δικούς της, κρυφούς σκοπούς.
Η σκηνοθεσία περιορίζεται σχεδόν σε ένα δωμάτιο (ή τουλάχιστον όλα τα αποκρυφιστικά πάνω στα οποία βασίζεται η ταινία), είναι απλούστατη και έτσι κι αλλιώς δεν έχει σκοπό να σε εντυπωσιάσει, αλλά να αφήσει την ιστορία της να μιλήσει.
Το "Sound of My Voice" είναι μια 'μικρή' σε διάρκεια ταινία, αλλά μεγάλη στα θέματα που θίγει. Αν και ακόμα δεν έχουμε δει το "The Master", τολμώ να πω οτι είναι σαν το ανεξάρτητο, δίδυμό της μιας που σαφέστατα οι διαφορές μεταξύ τους είναι αχανείς. Παρόλα αυτά, η κοινή θεματολογία και όλα εκείνα που απορρέουν από αυτή (πίστη, προβληματισμός, η επίδραση του ψευδοπροφήτη(;) ) και τόσα άλλα, είναι που κάνουν αυτό το εργάκι, άξιο της ματιάς σας, δίνοντας μάλιστα και ένα ενδιαφέρον twist στο τέλος που απαιτεί και πάλι τη δική σας ερμηνεία.
Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι το να ξερνάς ομαδικώς, έχει άλλη χάρη, οτι ακόμα και οι τύπισσες από το μέλλον, δε μπορούν να αντισταθούν σε μια γούνα και οτι ο μυστικός χαιρετισμός είναι ίσως, από τα πιο γελοία πράγματα που έχω δει τελευταία.
No trivia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου