Safety Not Guaranteed: The past is waiting for you...

18ες Νύχτες Πρεμιέρας

Hello again!  Μμμ σήμερα και έπειτα από το πολλά βαρύ και την αυστηρή κριτική μου για το "Amour" (να με συγχωράτε, αλλά έτσι μου βγήκε), είπα να ελαφρύνω λιγάκι πάλι το κλίμα και να ασχοληθούμε με ένα ταινιάκι που έκλεψε τις εντυπώσεις στις φετινές, Νύχτες Πρεμιέρας, και μάλιστα για τους σωστούς λόγους.  Το "Safety Not Guaranteed" είναι μια απόλυτα fun, indie ταινία, την οποία οι λάτρεις των καλοφτιαγμένων, low budget films, δε πρέπει να χάσουν.  Και αν νομίζετε οτι υπερβάλω, για να δούμε ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που την καθιστούν τόσο αξιαγάπητη.  Here we go!

Τρεις εργαζόμενοι ενός περιοδικού, αποφασίζουν να τσεκάρουν μια άκρως ενδιαφέρουσα, αν και ομολογουμένως περίεργη αγγελία, η οποία ζητά partner για ένα επικείμενο ταξίδι στο...παρελθόν!  Έτσι λοιπόν ο ερωτύλος γόης Jeff (Jake Johnson), η εναλλακτική hip Darius (Aubrey Plaza) και ο Κουθραπαλίζον Ινδός Arnau (Karan Soni) που όπως όλα δείχνουν είναι ακόμα παρθένος, ξεκινούν ένα ιδιόμορφο ταξίδι, προκειμένου να ανακαλύψουν τη πραγματική ταυτότητα του τύπου, που έγραψε τη 'τρελή' αυτή αγγελία.  Σύντομα θα μπλεχτούν σε ένα περιπετειώδες road trip σε μια πανέμορφη, παράκτια πόλη, οπού θα γίνουν τελικά τα αποκαλυπτήρια, όταν η Darius βάλει όλη τη γοητεία και τη σπιρτάδα της, σε δράση.  Ο Kenneth (Mark Duplass) όπως θα δουν, είναι ένας παλιομοδίτης τύπος με 80s' αμφίεση, δεμένη μπαντάνα στο κεφάλι τύπου Karate Kid και κλασική κουπ mullet.  H Darius από γνήσιο, δημοσιογραφικό ενδιαφέρον-σε πρώτη φάση δηλαδή-θα δηλώσει στη στιγμή συνέταιρος στο εγχείρημα του Kenneth και μαζί, θα ξεκινήσουν τη προετοιμασία τους για το "back to the past".
Όταν όμως τα πράγματα αρχίσουν και επισήμως να περιπλέκονται, με την εμφάνιση μερικών, κυβερνητικών(;) που μοιάζουν να παρακολουθούν τον Kenneth, όλοι θα απορρήσουν αν ο μοναχικός αυτός τύπος έχει χάσει ολοκληρωτικά το μυαλό του.  Well, has he?

Όπως πλέον έχεις συνηθίσει και εσύ, το "Safety Not Guaranteed" είναι η πρώτη, μεγάλου μήκους, κινηματογραφική απόπειρα του δημιουργού της και συγκεκριμένα του Καλιφορνέζου Colin Trevorrow.
Ο Colin μετρώντας μόνο μια σκηνοθετική προσπάθεια, σε διάφορα είδη (short film, documentary και TV movie) επιτέλους, καταφέρνει με αυτή την indie sensation να προκαλέσει το ενδιαφέρον του πιο hipster (και οχι μόνο) κοινού, ενώ και το πέρασμά της από τα κινηματογραφικά φεστιβάλ του Sundance και του SXSW του προσδίδει αναμφίβολα κάτι από hyped, εναλλακτική πρόταση της χρονιάς.  Και δε κάνουμε πλάκα.
Αν σκεφτεί μάλιστα κανείς, οτι ο σεναριογράφος Derek Conolly έστησε ένα τόσο έξυπνο και ταυτόχρονα ενδιαφέρον σκηνικό, με τα πλέον ουσιώδη και απλά συστατικά, τότε δεν είναι να απορεί κανείς που το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές.  Και βεβαίως το καλύτερο δε σας το είπα ακόμη.  Το σενάριο βασίζεται σε μια πραγματική αγγελία, όπως αυτή δημοσιεύθηκε το 1997 στο περιοδικό, Backwoods Home magazine, το original απόκομμα της οποίας, εμφανίζεται και μέσα στην ταινία, όταν οι εργαζόμενου του περιοδικού συζητούν για το ρεπορτάζ που θέλουν να αναλάβουν (και συγκεκριμένα ο Jeff, μιας που τα δυο νεαρά παιδιά είναι interns, στα οποία απευθύνεται σε πρώτη φάση ως "the lesbo" and "the Indian".  Αυτά είναι.)
Η διάθεση των δημιουργών πάντως, να συμπεριλάβουν την πραγματική διάσταση της time travel αγγελίας, δε περιορίζεται μόνο στη χρήση του αποκόμματος της εφημερίδας, αλλά και στην cameo εμφάνιση του πραγματικού συντάκτη, καθώς και στο σπίτι στο οποίο διαμένει ο πρωταγωνιστής της ταινίας (το περιοδικό Backwoods Home, μπορούμε να το μεταφράσουμε και ως "σπίτι μέσα στο δάσος").  Ετοιμαστείτε.  Οι συνωμοσιολογίες είναι εδώ.

Η ταινία έχει μια απόλυτα feelgood διάθεση, που ακόμα και αν δε σου φαίνεται, θα σου φανεί σίγουρα κάπου προς το τέλος της, όταν και δοθούν οι σωστές (επιτέλους!) πλέον απαντήσεις, που αρμόζουν σε τέτοιου είδους προσπάθειες.  Και τι εννοώ.
Όταν απολαμβάνεις μια ανεξάρτητη παραγωγή, δε μπορείς παρά να σκεφτείς αν το δημιουργικό team, είναι όντως τόσο δημιουργικό, ώστε να καταφέρει να σου δώσει αυτό το κάτι πρωτότυπο και αναζωογονητικό που αποζητάς, χωρίς να υποπέσει σε τετριμμένες καταστάσεις και κλισέ, που ταιριάζουν περισσότερο σε αποχαυνωμένες, χολιγουντιανές παραγωγές.  Ε λοιπόν εδώ είναι και επειδή δε θέλω να σου κάνω το παραμικρό spoiler, προκειμένου να σου χαλάσω τη ταινία, σου λέω απλώς οτι δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.  Πάμε παρακάτω λοιπόν.
Μη περιμένεις οτι μέσα στη ταινία δε θα δεις και ολίγον από ρομάντζο (μιας που αντικειμενικά μιλώντας, πουλάει), αλλά επίσης μη περιμένεις να ξενερώσεις τη ζωή σου μέσα από δακρύβρεχτες εξομολογήσεις, corny συναισθήματα all around the place και μηδαμινή χημεία, που για λόγους δολαρίων, πρέπει οπωσδήποτε να πιεστεί, για να βγει στην επιφάνεια.
Το love story της Darius και του Kenneth, δε το λες και ακριβώς λαβ στόρι και αυτό είναι κάτι που λειτουργεί, μιας που ξεκινάμε από μια υποβόσκουσα "τσάι και συμπάθεια", μόνο για να καταλήξουμε σε ένα κάπως awkward συναισθηματικό δέσιμο των δυο πρωταγωνιστών, στα πλαίσια φυσικά του καθόλα ανεξάρτητου χαρακτήρα της ταινίας.  Εν ολίγοις, τα παιδιά είναι δυο εκκεντρικές υπάρξεις που κατά έναν περίεργο και 'οh so cute' τρόπο, φαίνεται να ενώνουν ο ένας τον άλλον.  Ναι, ακόμα και αν δε το έχουν πάρει χαμπάρι.

Το story ομολογουμένως πρωτότυπο, καταφέρνει να σου κρατήσει το ενδιαφέρον, αν και δε θα πρέπει να περιμένεις οτι είναι το next, big thing όσον αφορά το sci fi κομμάτι του, το οποίο περισσότερο πλανάται στον αέρα, παρά χρησιμοποιείται με τρόπο χειροπιαστό μέσα στη ταινία.  Ακόμα και έτσι όμως ο συνδυασμός cool ατακών, με σωστή δόση χιούμορ, η εντυπωσιακή σκηνοθεσία στα Ocean Shores της Washington που παραπέμπει σε μια απροσδιόριστα, παλιακή εποχή (ακόμα δηλαδή και πριν το 1997) και γενικότερα, η ατμόσφαιρα που δημιουργεί συμπαθητικά ευτράπελα προωθώντας την υπόθεση, κάνουν το "Safety Not Guaranteed" ένα ταινιάκι, την 'περιπέτεια' του οποίου, πολύ θα ήθελες να ζήσεις με τους κολλητούς σου.
Και κάπου εδώ να πούμε (για να σε πείσουμε περισσότερο δηλαδή), ότι αν σου άρεσε το γλυκόπικρο "Little Miss Sunshine", τότε μάθε οτι οι ίδιοι παραγωγοί έχουν αναλάβει και εδώ τα ηνία, οπότε αυτό αποτελεί μια ακόμη θετική ένδειξη, πως αν την επιλέξεις, σίγουρα δε θα χάσεις.  Α ναι!  Σε όλα αυτά, ρίξε και ένα υπέροχα μελωδικό, ολίγον παλιομοδίτικο και 'συνεφφιασμένο' soundtrack, το οποίο περιλαμβάνει μια top notch εκτέλεση του song "Big Machine" από τον πρωταγωνιστή, Mark Duplass, καθώς και το πανέμορφο "Civilian" των Wye Oak.  Άκουσε τα.

Για τις ερμηνείες και πάλι τα καλύτερα έχουμε να πούμε.  Ο Duplass κερδίζει σίγουρα τις εντυπώσεις, χάρη στην ιδιαιτερότητα του ρόλου του, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως μπορεί να ταξιδέψει στο παρελθόν, ή αν στη τελική, έχει κάποιο mental problem.  Αν μάλιστα η φάτσα του σου φαίνεται γνωστή, είναι γιατί ο συγκεκριμένος ηθοποιός αρέσκεται να παίζει σε πιο χαμηλού budget φιλμάκια, τα οποία κρατούν πάντα κάτι από indie διάθεση, όπως τα "The Puffy Chair" και "Humpday".
Εδώ, πραγματικά είναι μια συγκινησιακή αποκάλυψη με πολλές καλές στιγμές και απρόσμενα ταιριαστή χημεία με την Αubrey Plaza, η οποία είναι επίσης πολύ καλή.  Μιουταρισμένη ερμηνεία, καυστικές ατάκες εκεί που δε το περιμένεις και μια πληθωρική παρουσία που γεμίζει την οθόνη.  Στο πλευρό τους οι Jake Johnson και Karan Soni, αποτελούν το ιδανικό οτινανικό δίδυμο, κρατώντας σίγουρα και αυτοί, δυο ρόλους, που ταιριάζουν ταμάμ μέσα στη ταινία.
Το "Safety Not Guaranteed" είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή, με αρχή, μέση και τέλος.  Και τι τέλος!
Αν θέλετε να περάσετε μια γλυκιά βραδιά, τότε αυτή είναι η ταινία για εσάς.  Πολύχρωμη, σκηνοθετικά υπέροχη και με μια όμορφη μουσική επένδυση που σε 'ψήνει', σε καλεί να τη γνωρίσεις.  Trust me.

Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι το να έχεις προσθετικό αυτί, μπορεί να είναι cool, οτι θέλω τα μαλλιά της πρωταγωνίστριας και οτι ένα παλιακό, κίτρινο αυτοκίνητο είναι πάντα must.


No trivia