The Station Agent: Loneliness and railroads

Γεια σας και πάλι.  Δεν κατάφερα ούτε την περασμένη εβδομάδα να αναρτήσω δεύτερη ταινιούλα, οπότε αρκέστηκα στην μια.  Πραγματικά ελπίζω να μη γίνει συνήθεια αυτό, γιατί θα ήθελα να τα λέμε πιο συχνά μέσα από το blog.  Θα προσπαθήσω λοιπόν να φτιάξω ένα καλύτερο πρόγραμμα προκειμένου να μπαίνουν τουλάχιστον δυο ταινίες την εβδομάδα και από εκεί και πέρα βλέπουμε.  Εσείς παρόλα αυτά ελπίζω να συνεχίσετε να με "επισκέπτεστε" και εγώ υπόσχομαι να σας τροφοδοτώ με όμορφες ταινίες, όπως και η σημερινή.  Αν πάντως προτιμήσετε σινεμαδάκι σήμερα, έχω να σας προτείνω κάτι σε χιουμοριστικό "Don Jon" ή κοινωνικό "Gloria".  Αν πάλι θέλετε μια περιπετειούλα αστυνομική έτσι για να περάσει η ώρα και τίποτα περισσότερο, κάντε μια επίσκεψη στο "2 Guns" με πρωταγωνιστές τους Denzel Washington και Mark Wahlberg.
Στα δικά μας τώρα, το "The Station Agent" είναι μια ταινιούλα που είδα παρέα με το αγόρι το καλοκαιράκι και πολύ μου άρεσε.  Είναι από εκείνες τις "pretty little movies" που όλοι λίγο πολύ έχουμε δει στην ζωή μας, σε ανύποπτη στιγμή κυρίως και χωρίς να το περιμένουμε.  Αν αρέσκεσαι λοιπόν σε χαμηλών τόνων ταινίες, σου έχω πρόταση.

O Fin (Peter Dinklage) είναι ένας μοναχικός άνδρας που πάσχει από νανισμό.  Αποκομμένος από τον κόσμο και με μοναδικό φίλο το γηραιό του αφεντικό, ο Fin εργάζεται σε ένα κατάστημα μοντελισμού τρένων, μιας που ο θαυμασμός του για οτιδήποτε τα αφορά είναι δεδομένος.
Όταν ένα πρωί ο φίλος και ιδιοκτήτης του μαγαζιού σωριαστεί νεκρός, ο Fin θα αναγκαστεί να φύγει μακριά από την πόλη του Hoboken σε αναζήτηση της μοίρας του.  Οχι όμως οποιασδήποτε μοίρας μιας που ο συγχωρεμένος ο Henry είχε κάνει το κουμάντο του αφήνοντας τον μικροκαμωμένο του φίλο υπεύθυνο ενός πραγματικού σταθμού τρένων στην μέση του αγροτικού πουθενά.  Αποφασίζοντας να δοκιμάσει εκεί την τύχη του, συνεχίζοντας έτσι την μοναχική του ζωή μακριά από τον κόσμο και τις λοξές του ματιές, o Fin θα μετακομίσει σύντομα δίπλα στις αγαπημένες του σιδηροδρομικές γραμμές.  Φυσικά δεν ξέρει πως η κατά τα άλλα ειδυλλιακή για τον ίδιο, απομονωμένη τοποθεσία, πάει πακέτο με τον Joe (Bobby Cannavale) έναν ομιλητικότατο πωλητή hot dog και την Olivia (Patricia Clarkson), μια γυναίκα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους δικούς της δαίμονες...

O σκηνοθέτης Thomas McCarthy ("Win Win") δημιουργεί ένα μικρό αλλά θαυματουργό ταινιάκι που βαδίζει στα χνάρια της καθαρόαιμης και σύγχρονης ανεξάρτητης ταινίας του αμερικάνικου κινηματογράφου.  Ο Peter Dinklage φυσικά αποτελεί τον ιδανικό εμπνευστή όλων αυτών που θέλει να επισημάνει ο σκηνοθέτης (και τα οποία δεν διαφέρουν και πολύ σε σχέση με άλλες ταινίες παρόμοιου κοινωνικοδραματικού περιεχομένου) μαγειρεύοντας και συνταιριάζοντας αρμονικά τις ζωές και τα θέλω τριών εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων, που όμως κατά έναν περίεργο τρόπο έρχονται κοντά με τρόπο αμήχανο και απρόσμενο, όπως ακριβώς και στην πραγματική ζωή.
Ο Dinklage αναλαμβάνει χρέη "social pariah" εξαιτίας του διαφορετικού του παρουσιαστικού που τον καθιστά δακτυλοδεικτούμενου και βορά στα σχόλια ανεγκέφαλων hillbillies, κρατώντας τον σταθερά σε μια κατάσταση κοινωνικής αποξένωσης χωρίς όμως να αποζητά και την απελευθέρωσή του από αυτήν.  Η ζωή του μοιάζει περισσότερο σαν αποδοχή της όποιας του κατάστασης, βολευμένος στην μοναξιά και κατά έναν περίεργο τρόπο, ήσυχο με αυτήν.
Στον αντίποδα βρίσκεται ο Joe, ένας λαλίστατος τύπος που πουλάει hot dogs και καφέδες στην καντίνα του πατέρα του, αισιόδοξος και ολίγον φαφλατάς, αλλά καλή καρδιά, αποτελεί βεβαίως το άλλο άκρο του ταπεινού και λιγομίλητου Fin, δημιουργώντας μαζί του ένα απρόσμενο κινηματογραφικό ντουετάκι που λειτουργεί αποτελεσματικά.
Όσον αφορά το θέμα της γυναικείας παρουσίας, η Clarkson αναλαμβάνει δράση ως ώριμη, γοητευτική αρτίστα με πόνο στην καρδιά, ολοκληρώνοντας μια τριάδα ετερόκλητων προσώπων το καθένα από τα οποία επιτελεί τον δικό του λειτουργικό σκοπό.

H ταινία διαθέτει ισορροπημένες χιουμοριστικές και δραματικές στιγμές, χωρίς να καταλήγει ολοκληρωτικά ούτε στην μια, ούτε στην άλλη πλευρά.  Έτσι κι αλλιώς σκοπός του σκηνοθέτη είναι να μας καταστήσει θεατές του μεταβατικού εκείνου σημείου στην ζωή του κεντρικού ήρωα, την στιγμή δηλαδή που θα πρέπει να σταθεί στα δικά του πόδια μόνος του, μακριά από την δεδομένη κάλυψη και "συντροφιά" του φίλου Henry.
Ενδιαφέρον πάντως είναι αν προσέξει κανείς το πως σηματοδοτείται η μετάβαση του ήρωα από το ιδανικό, το σχεδόν "ονειρικό", στον κατά τα άλλο ζοφερό κόσμο της καθημερινότητας.  Και τι εννοούμε.  Όσο ο Fin εργαζόταν στο κατάστημα μοντελισμού καθαρίζοντας και επιδιορθώνοντας τρενάκια και γραμμές, το νανικό του παρουσιαστικό δεν αποτελούσε κάτι το παράταιρο στον κόσμο των μινιατούρων, καθώς μέσα σε αυτές ο ίδιος φάνταζε γίγαντας.  Αντιθέτως όταν ήρθε η στιγμή για την έξοδό του στην πραγματική ζωή, η μετάβασή του αναλογικά αλλάζει, αλλά ουσιαστικά παραμένει η ίδια.  Ο Fin και πάλι θα είναι υπεύθυνος για την φροντίδα των τρένων, αυτή την φορά όμως από την σκοπιά του station agent, του ατόμου δηλαδή που φέρνει εις πέρας οτιδήποτε έχει να κάνει με αληθινά, θορυβώδη, ταχύτατα τρένα.  Η διαφορά έγκειται στο οτι τώρα ο ίδιος αποτελεί την μινιατούρα μπροστά στον θαυμαστό κόσμο των σιδηροδρομικών γραμμών και της ίδιας της ζωής τελικά.  Από αυτό γίνεται αντιληπτό και γιατί ο σκηνοθέτης επέλεξε τον Dinklage για τον συγκεκριμένο ρόλο: για να αποδώσει πολύ πιο απτά την δύσκολη αλλαγή που οφείλει να υποστεί ο χαρακτήρας του προκειμένου να προχωρήσει παρακάτω.  Στο πλευρό του βέβαια και οι άλλοι δυο βιώνουν τις δικές τους αλλαγές (άλλος περισσότερο έντονα, άλλο λιγότερο) με τον κινητήριο όμως μοχλό να εντοπίζεται στην παρουσία του Fin.

Η σκηνοθεσία του McCarthy είναι όμορφη και σε στιγμές μελαγχολική, σαν φίνο καλοκαιρινό αεράκι που τρυπώνει στο σπίτι μέσα από τις χαραμάδες των παραθύρων.  Έτσι ακριβώς δηλαδή είναι καμωμένο και το "The Station Agent" στο σύνολο του: ανάλαφρο και γοητευτικό μέσα στην ολοκληρωτική του απλότητα.
Τα πλάνα του σκηνοθέτη βρίθουν αγροτικής ομορφιάς, ενώ η διαρκής αντιπαραβολή του Fin με τα πελώρια τρένα και τον πελώριο κόσμο γενικότερα, τον τοποθετούν στο κέντρο της δράσης.  Η μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας χαρακτηρίζεται από τους διαλόγους των πρωταγωνιστών και τα συναισθηματικά τους ξεσπάσματα, με το όλο τριγύρω περιβάλλον να σιγοντάρει ουσιαστικά στην αντιμετώπιση face to face με τα προβλήματα και τις προσωπικές ανησυχίες του καθενός από τους ήρωες.
Όπως περιμένεις ο Dinklage κλέβει εύκολα την παράσταση, ενώ στο πλευρό του και ο προσφάτως βραβευμένος με Emmy για την εξαιρετική του παρουσία στο "Boardwalk Empire", Βobby Cannavale, είναι εξίσου καλός.  Για την Clarkson δεν χρειάζεται επίσης να πούμε πολλά, καθώς πάντα αποτελεί έναν καλό λόγο για να δεις μια ταινία.
Συνοψίζοντας το "The Station Agent" αποτελεί την ιδανική αφορμή αν θες να απολαύσεις ένα όμορφο, μικρό, λιτό και απέριττο ταινιάκι.

Τι έμαθα από την ταινία: Οτι παίζει και η Michelle Williams, οτι ο Peter τα ρίχνει τα γκομενάκια και εδώ (οχι μόνο στο "Game of Thrones") και οτι ο Cannavale είναι ζευγάρι με τη Rose Byrne (καλά αυτό δεν το έμαθα από την ταινία, το έμαθα γενικώς).


 No trivia