O Sergeant Dave Bannion (Glenn Ford) είναι ένας αδιάφθορος αστυνομικός ο οποίος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τις μυστήριες συνθήκες κάτω από τις οποίες ένας συνάδελφός του φαίνεται να αυτοκτόνησε. Στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τα αίτια που τον οδήγησαν στο να πατήσει την σκανδάλη, θα βρεθεί μπροστά σε μια ισχυρή συμμορία του υποκόσμου που ελέγχει την αστυνομία, και απαρτίζεται από μια πληθώρα σημαντικών προσώπων, όπως δικαστές, διεφθαρμένους αστυνομικούς, επικεφαλείς και φυσικά μπόλικα 'καλόπαιδα' και καθίκια. Όταν τα πράγματα γίνουν πλέον προσωπικά για τον Sgt. Bannion τότε τίποτα δε θα τον σταματήσει και με την βοήθεια μιας μοιραίας γυναίκας, της Debby Marsh (Gloria Grahame) θα κάνει τα αδύνατα δυνατά, προκειμένου να ξεσκεπάσει αυτή την επικίνδυνη πλεκτάνη...
Μετά την φυγή του από την ναζιστική Γερμανία, ο Lang παρέμεινε για κάποια χρόνια στο Παρίσι για να φύγει λίγο καιρό αργότερα και να μεταναστεύσει στην Αμερική, οπού και παρέμεινε από το 1936 μέχρι και το 1957. Τα πρώιμα έργα του Lang προκαλούσαν αίθηση χάρη στην σκοτεινή του ατμόσφαιρα και την εξπρεσιονιστική σκηνοθετική τους ματιά, ενώ αρκετές από αυτές όπως το "Metropolis" (1927) και το "M" (1931), θεωρήθηκαν οτι εμπεριείχαν προπαγανδιστικά μηνύματα τα οποία είχαν προκαλέσει την αντίδραση του ναζιστικού κόσμου, ενώ μάλιστα η ταινία του "Das Testament des Dr. Mabuse" (1922) είχε απαγορευτεί από τον ίδιο τον Joseph Goebbels επειδή θεωρήθηκε οτι λειτουργούσε ως ένα αντι-ναζιστικό έργο με διάφορες πολιτικές προεκτάσεις κρυμμένες στην ιστορία του. O Lang προερχόμενος από Εβραία μητέρα, είχε φοβηθεί εν μέρει και για την ίδια του την ζωή (όπως ακριβώς και ο πρωταγωνιστής του στο "M", Peter Lorre, ο οποίος αναγκάστηκε επίσης να ταξιδέψει μέχρι την Αμερική, οπού και συνέχισε την καριέρα του, χωρίς ποτέ να αναγνωριστεί όμως με μεγάλους ρόλους, το πραγματικό, υποκριτικό του ταλέντο). Ο τρόπος ζωής και το χολιγουντιανό σύστημα κινηματογράφου, άσκησαν άμεση επίδραση στις περίπου 20 ταινίες τις οποίες σκηνοθέτησε εκεί ο Lang, και αυτό φαίνεται από το γεγονός οτι ο ίδιος αποτέλεσε έναν από τους κυριότερους δημιουργούς του είδους του film noir, το οποίο στην συνέχεια εξέλιξε με αποτέλεσμα να αποτελέσει το βασικότερο είδος ταινιών που παρήγαγε η Αμερική από τις αρχές της δεκαετίας του '40, μέχρι και τα τέλη του '50.
To "The Big Heat" έχει όλα τα χαρακτηριστικά που έκαναν διάσημο το είδος του noir. Σκοτεινή ατμόσφαιρα (από την οποία εξάλλου πήρε και το όνομά του), διεφθαρμένους χαρακτήρες και στον αντίποδα ακέραιους και ηθικούς άντρες έτοιμους να αποδώσουν δικαιοσύνη ή να πάρουν εκδίκηση, με την τσέπη της καπαρντίνας τους να βαραίνει ένα πάντα γεμάτο όπλο, μυστηριώδεις γυναίκες που σαγηνεύουν και προκαλούν τα πάθη, πόλεις βουτηγμένες στην σαπίλα και την 'αθρώπινη' αποσύνθεση, ήρωες και κοινωνικά αποβράσματα, φόνοι και εγλήματα πάθους, όλα αυτά αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά όσον αφορά την υπόθεση ενός film noir. Από πλευράς σκηνοθεσίας τα πράγματα δεν αλλάζουν και πολύ, καθώς στόχος είναι να μεγενθυθούν τέτοιου είδους ιστορίες μέσα από την κινηματογραφική κάμερα. Ο χαμηλός φωτισμός, τα αστικά τοπία που λειτουργούν εις βάρος του ψυχισμού των ηρώων, οι χαμηλές γωνίες λήψεις, τα 'στραβά' καδραρίσματα των πρωταγωνιστών (που αποσκοπούν στο να προβάλουν την ταραγμένη ψυχολογική τους κατάσταση ή και να εντείνουν την αίσθηση της αποξένωσης του πρωταγωνιστή), το εύρημα να αντικατοπτρίζεται ένας χαρακτήρας σε πολλαπλούς καθρέφτες και τζάμια, τα υποκειμενικά πλάνα από την ματιά του κεντρικού ήρωα, η συνήθεια να γυρίζονται οι ταινίες με την τεχνική το "night-for-night", δηλαδή οι νυχτερινές σκηνές να σκηνοθετούνται το βράδυ (σε αντίθεση με την συνήθεια του Hollywood να σκηνοθετούνται το πρωί και στη συνέχεια με ειδική επεξεργασία να αποδίδεται το βράδυ ["day-for-night"]), όλα αυτά είναι τεχνικές που ακολουθούνταν για την καλύτερη δυνατή απόδοση ενός προβληματικού και σαθρού κόσμου.
Μπορεί να μην συγκρίνεται με τις πρώτες του δουλειές (και μάλλον θα ήταν άδικο να γίνει κάτι τέτοιο), αλλά το "The Big Heat" αποτελεί κατά πολλούς μια από τις καλύτερες noir ταινίες, και οχι αδίκως. Η σκηνοθεσία επικεντρώνεται στον αγώνα του αστυνομικού για την πάταξη του εγκλήματος και την απόδοση δικαιοσύνης. Οι ερμηνείες είναι αρκετά στιλιζαρισμένες και 'στημένες' όπως ακριβώς ήταν και οι περισσότερες εκείνη την εποχή. Δεν έχουν σκοπό να ξενίσουν, αλλά αντιθέτως να ενισχύσουν την εικόνα ανθρώπων που υποκινούνται από προσωπικά συμφέροντα, δαίμονες ή κάποια υψηλή αίσθηση ηθικής νομιμότητας. Ο καθένας από αυτούς πρέπει να απεγκλωβιστεί σε πρώτη φάση από τα δικά του δεσμά για να μπορέσει να βοηθήσει στην εφαρμογή του κοινού καλού (ή κακού). Η λουσάτη νεαρή που είναι παγιδευμένη σε μια καθημερινότητα πανάκριβως κοσμημάτων, ρούχων, ταξιδιών και εξίσου ακριβού ξύλου από τον κακοποιό γκόμενό της και ο αυστηρός και μετρημένος αστυνομικός που είναι με τη σειρά του εγκλωβισμένος σε μια ζοφερή πραγματικότητα οπού παλεύει μόνος ενάντια σε πολλούς, είναι μόνο δυο από τους ήρωες στην προκειμένη περίπτωση που αναζητούν τρόπους επιβίωσης σε ένα διαρκώς, αποσυντεθειμένο σύστημα.
Με μερικές αρκετά βίαιες σκηνές για την εποχή του (η παραπάνω φωτό είναι χαρακτηριστική), ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, πολύ καλές ερμηνείες, κλασσικό αστυνομικό story και διαλόγους-ατάκες το "The Big Heat" είναι μια ταινία που αξίζει να την δείτε, γιατί πολύ απλά πατάει σε σύγχρονα μονοπάτια και παρά το γεγονός οτι είναι του 1953 βλέπετε ευχαρίστως ακόμα και σήμερα. Μπορεί το "Metropolis" να αποτέλεσε ένα κορυφαίο εξπρεσιονιστικό δημιούργημα και το "M" να σόκαρε με την υπονοητική του ωμότητα, όμως η καρίερα του Lang και στην Αμερική δεν ήταν αμελητέα αφού χάρισε μερικά από τα καλύτερα film noir (μεταξύ άλλων) στην κινηματογραφική ιστορία και απέδειξε γιατί το ταλέντο και η έμπνευση δε σταματούν ακόμα και όταν οι πολιτικοκοινωνικές καταστάσεις σε αναγκάζουν να εγκαταλείψεις την πατρίδα σου.
http://www.youtube.com/watch?v=44KmtnTl-n4
TRIVIA
- Όταν ο κακοποιός Vince Stone (Lee Marvin) συναντιέται για πρώτη φορά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Bannion (Glenn Ford) η μουσική που ακούγεται στο background είναι το "Put the blame on Mame", μια αναφορά στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ford στην ταινία "Gilda", στο πλευρό της σεξοβόμβας Rita Hayworth.
- Την γυναίκα του Bannion, Katie, υποδύεται η Jocelyn Brando, η μεγαλύτερη αδελφή του Marlon Brando.
- Η φανταστική πόλη στην οποία εκτυλίσσεται όλη η δράση ονομάζεται "Kenport".
- Η Columbia ήθελε την Monroe από την 20th Century Fox για τον ρόλο της Debby Marsh, αλλά επειδή το ποσό που ζητούσε η Fox ήταν πολύ μεγάλο, κατέληξαν στην Gloria Grahame.
(Πηγή IMDB)
Χαιρετώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου